Minister Verdonk vaak ten onrechte verguisd
Minister Verdonk wordt in de gereformeerde gezindte vaak verguisd. Volkomen ten onrechte, aldus Paul Visser in reactie op het artikel van mr. Marianne Verhage-van Kooten vorige week woensdag op deze pagina.
Vanwege de eenzijdigheid van haar verhaal een reactie op het artikel van mr. Marianne Verhage-van Kooten over de uitspraken van minister Verdonk.Allereerst citeert mevrouw Verhage, enigszins cynisch, de minister dat in Nederland regels en wetten gelden die dan ook moeten worden uitgevoerd. Volgens mij zijn de regels en wetten in Nederland democratisch gelegitimeerd en moeten die worden uitgevoerd. Als dat niet gebeurt, wordt onrecht gedaan aan de tot stand gekomen en door de maatschappij gewilde wetten en regels. Het aantal voorkeurstemmen op Verdonk maakt de democratische legitimatie voor haar beleid evident.
Dan gaat mevrouw Verhage in op een voor haar bekend Syrisch gezin. Dit gezin leeft samen met een ander gezin, maar ze kunnen niet met elkaar overweg. Vervelend voor hen, maar ik begrijp deze boodschap niet echt. Mevrouw Verhage schrijft vervolgens dat het genoemde Syrische gezin zo vreselijk bang is voor de IND, dat dit psychosomatische klachten oplevert. Dit is vervelend, maar tegelijkertijd moet bedacht worden dat deze klachten oncontroleerbaar en, mijns inziens, vaak overdreven zijn. Om hun angst weg te nemen: zij hoeven, zolang zij geen papieren hebben, absoluut niet te vrezen voor uitzetting (of voor een uitzetcentrum) omdat dit eenvoudigweg onmogelijk is. En dat weet mr. Verhage ook!
Het geschreven artikel suggereert dat in Nederland Gestapoachtige praktijken plaatsvinden. Als het aan mensen als mevrouw Verhage ligt, moet asiel- en gelukszoekers vanwege hun ’zieligheidsfactor’ een verblijfsvergunning worden gegeven.
Mevrouw Verhage stelt terecht dat de rechter slechts beslist of de IND tot die conclusie mocht komen, de zogenaamde marginale toetsing. Echter, inhoudelijke aspecten wegen wel degelijk mee in de uiteindelijke conclusie. Dat de rechter niet inhoudelijk oordeelt, is terecht. Dit vereist een dusdanige expertise dat besloten is dit aan de IND over te laten. Die behandelt de zaken zorgvuldig en is ook de enige organisatie die hierover inhoudelijk en gemotiveerd kan oordelen.
Het is naast de onmogelijkheid ook nog zeer onwenselijk dat de rechter, die geen kaas gegeten heeft van ambtsberichten van Buitenlandse Zaken noch ervaring heeft met eerdere asielaanvragen, hierover inhoudelijk zou beslissen. Mijns inziens moet het vertrouwen worden gelaten aan de deskundigheid van de IND en samenwerkende ketenpartners. Voor mijn argument vind ik aansluiting in een uitgebreid gemotiveerde uitspraak (2003) van de afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State.
Mevrouw Verhage vindt blijkbaar dat aan een rechterlijke uitspraak geen gevolg hoeft te worden gegeven indien het een asielzaak betreft, waar ’slechts’ marginaal wordt getoetst. Ik stel dat eenieder is gebonden aan onze onafhankelijke rechter. Het soort toetsing doet hier niet aan af.
Naïef
Verder stelt mevrouw Verhage zich toch wel enigszins naïef op. Zij stelt dat het Syrische gezin nooit papieren heeft gehad. Als hulpverleningsrechtjuriste moet mevrouw Verhage weten dat veel asielzoekers worden gesmokkeld. De smokkelaars en asielzoekers weten, ogenschijnlijk beter dan mr. Verhage, dat zij beter geen identiteitspapieren bij zich kunnen steken, anders kunnen de autoriteiten van het gastland de asielzoekers weer terugsturen. Veelal worden de papieren onderweg vernietigd (weggegooid of opgegeten). De serie gelijksoortige vluchtverhalen bij de IND zijn toch bekend? Bewust gestelde onwaarheden tijdens het gehoor bij de IND betreffende hun achtergrond, papieren en reis belemmeren daardoor de waarheidsvinding.
Ook vindt mr. Verhage het een bedenkelijke zaak dat het beleid van minister Verdonk los van waarheid en gerechtigheid wordt uitgevoerd. Daarbij dient bedacht te worden dat dit niet de waarheid en gerechtigheid van mevrouw Verdonk is, maar van de absoluut deskundige IND!
Recapitulerend vind ik het door mevrouw Verhage geschreven artikel eenzijdig en (mede daardoor) misleidend voor het publiek. In het artikel vind ik een aantal onjuistheden, halve waarheden, naïeve constateringen en niet te staven uitspraken.
Mevrouw Verdonk wordt in de gereformeerde gezindte vaak verguisd en mijn inziens volkomen ten onrechte! Het is in het belang van zowel de asielzoeker als de gelukszoeker dat procedures niet nodeloos worden gerekt. En juist daarmee heeft mevrouw Verdonk een goede stap vooruit gezet…
De auteur is vierdejaarsstudent rechtsgeleerdheid aan de Universiteit Utrecht en onderzoeker politie- en veiligheidswetenschappen aan de VU te Amsterdam.