Dat bleek donderdag tijdens de presentatie van het jaarverslag en een onderzoek naar dak- en thuislozen in Amsterdam van de stichting Leger des Heils Welzijns- en Gezondheidszorg.

Het Leger des Heils registreerde vorig jaar 6732 mensen die voor het eerst dak- of thuisloos werden. De hulpverleningsinstantie neemt een kwart van alle contacten van dak- en thuislozen voor haar rekening. Op basis van voorzichtige berekeningen komt het Leger des Heils tot het veel hogere aantal van 66.000.

Het Leger des Heils hielp vorig jaar in totaal ruim 22.000 dak- en thuislozen. Dat is ruim twee keer zo veel als vijf jaar geleden. Zij komen uit de groep van 5 à 10 procent van de Nederlandse bevolking die sociaal is uitgesloten. „Eén op de tien Nederlanders loopt gevaar dak- en thuisloos te worden”, aldus luitenant-kolonel drs. C. A. Voorham, directeur van de welzijnstak van het Leger des Heils.

Ook het aantal dak- en thuisloze jongeren stijgt. „Die vallen niet op omdat ze in merkkleding rondlopen. Maar we zien dat deze groep, onder wie een stijgend aantal tienermoeders onder de zestien jaar, groter wordt.”

Ondertussen worden de problemen waarmee dak- en thuislozen te maken hebben, steeds groter. Veel mensen uit deze groep hebben meer dan één hoofdprobleem, zoals lichamelijke ziekte (43 procent), psychische ziekte (50 procent), schulden (51 procent), verslaving (59 procent), correctiebehoefte (90 procent). Zeven op de tien dak- en thuislozen hebben drie tot zes van deze problemen.

Bij de hulpverlening valt deze groep met meerdere problemen echter tussen wal en schip. Zo krijgen sommigen geen geestelijke gezondheidszorg omdat ze verslaafd zijn en krijgen ze geen verslavingszorg omdat ze psychisch patiënt zijn. Daardoor komen ze onder meer terecht in de sociaal pensions van het Leger des Heils.

Deze maatschappelijke opvang is echter onvoldoende toegerust voor deze groep cliënten. Sociaal pensions krijgen eenderde van het geld dat beschermende woonvormen per cliënt krijgen, maar hebben wel te maken met zwaardere problemen. Zo is er geen geld om een (psychiatrisch) verpleegkundige aan te nemen, aldus Voorham.

Voorham doet een beroep op de overheid om meer geld beschikbaar te stellen voor deze groep mensen. „Dak- en thuislozen zijn gewone Nederlanders van vlees en bloed die ook recht hebben op AWBZ-voorzieningen.”

Hoewel politici niet staan te trappelen om meer geld te stoppen in zorg, vindt Voorham dat er toch extra financiële middelen voor deze groep moeten komen. „De Nederlandse samenleving moet in dezen genuanceerde keuzes maken. Wij geven als christelijke organisatie graag stem aan mensen die geen stem hebben.” Voorham gaat hierover contact zoeken met de overheid. „Het klinkt misschien arrogant, maar wij weten de oplossing.”