Het Leger des Heils ving in 2001 22.000 mensen op. Meer dan 6700 klanten vroegen voor het eerst om hulp. Het leger zegt zelf slechts een kwart van de nieuwe daklozen op te vangen. De rest zoekt ergens anders hulp.

Schulden spelen volgens de organisatie steeds vaker een rol. Veel mensen belanden om die reden op straat. In vijf jaar is opvang van daklozen verdubbeld. In 1997 meldden zich slechts 9500 mensen voor maatschappelijke opvang bij het Leger des Heils.

Vaak vallen deze dak- en thuislozen tussen wal en schip. Hun klachten worden niet serieus genomen of zijn te complex, waardoor andere maatschappelijke instellingen deze groep aan hun lot overlaten.

Veel mensen die bij de opvangcentra van het leger aankloppen, hebben zowel lichamelijke als psychische klachten. Anderen zijn verslaafd of hebben schulden. Uit een onderzoek onder 133 cliënten blijkt dat slechts 6 procent een van deze problemen heeft.

„De Nederlandse gezondheidszorg is zo verkokerd dat deze daklozen niet meer in het reguliere zorgcircuit terecht kunnen”, zegt Voorham. De verslavingszorg is niet toegerust om hulp te bieden aan mensen met psychiatrische klachten. Ook de psychiaterie, gehandicaptenzorg en de reguliere gezondheidszorg zijn niet in staat hulp te bieden aan ernstig verslaafde patiënten die ook dakloos zijn, concludeert ze.