Het rapport is een vervolg van de opdracht van eerdere synoden om na te gaan hoe kerken in grootstedelijke gebieden kunnen worden bijgestaan om als lichaam van Christus te functioneren. Op de huidige synode zouden dan voorstellen op tafel moeten komen. Er lag gisteren een 130 pagina’s tellend rapport waarvan 110 pagina’s de neerslag bevatten van een sterk sociologisch getint onderzoek.

De waardering was enerzijds groot, omdat men kennelijk veel tijd en energie in het rapport had geïnvesteerd. Anderzijds hadden de synodeleden vragen bij het nut ervan. „Wat hebben de kerken in de desbetreffende regio er nu aan? Blijven die niet in de kou staan?” wilde ds. R. van Beek (Eemdijk) weten. Ds. A. Hilbers uit Zwolle meende dat het rapport te veel in de verdediging ging. „Kennelijk in de overtuiging dat we het toch niet redden. We moeten echter in de aanval, in het besef dat Hij de overwinning geeft.”

Ds. J. P. Boiten (Sliedrecht) zag in het rapport een verschuiving omdat in plaats van de nadruk op het gemeentezijn, er nu een missionaire spits gekomen was. De Haagse ouderling D. Koole miste voorstellen om gemeenten ineen te schuiven. „Als wij dat in Den Haag eerder gedaan hadden, en als kerken zich niet plaatselijk-chauvinistisch hadden opgesteld, dan was het niet nodig geweest dat Den Haag-Centrum was opgedoekt.” Koole miste een notie over de roeping van de gemeente.

Ds. J. Westerink (Utrecht) vroeg zich af hoe het komt dat er enerzijds waardering is voor het stuk en anderzijds ontevredenheid. Hij wil ook weten hoe het komt dat de aanvankelijke opdracht aan deputaten is omgebogen. „De oorspronkelijke opdracht was de kerken bij te staan. Met dit rapport is de kerk in de grote stad niet geholpen.” Het bevreemdde hem dat de synodecommissie zich zo gemakkelijk door deputaten op een ander spoor hadden laten zetten.