Friedman werd in 1912 geboren in New York en groeide op in behoeftige omstandigheden. Hij eindigde zijn leven als een van de meest invloedrijke economen ter wereld.Friedman was de pleitbezorger par excellence van een vrije economie waar de overheid zich niet mee bemoeit. Het enige waarover centrale banken volgens hem iets te zeggen hebben, is de hoeveelheid geld die in omloop is. Deze visie stond lijnrecht tegenover die van zijn Britse collega Lord Keynes, die meende dat overheden economieën moeten helpen in moeilijke tijden en in voorspoedige tijden juist moeten afremmen om oververhitting en inflatie te voorkomen.

Volgens Friedman was het echter het beste om de krachten van de vrije markt hun werk te laten doen. Hij waarschuwde na de Tweede Wereldoorlog voor toenemende werkloosheid en stijgende inflatie. Een verschijnsel dat zijn collega Paul Samuelson later „stagflatie” noemde. In de jaren zeventig kwam zijn voorspelling uit. In 1976 kreeg Friedman de Nobelprijs voor economie voor zijn werk.

Friedman doceerde als hoogleraar aan de Universiteit van Chicago. Hij was nooit in overheidsdienst, maar werd wel door regeringsleiders ingehuurd als adviseur. De Amerikaanse president Ronald Reagan en de Britse premier Margaret Thatcher behoorden tot zijn bewonderaars. „Zijn verregaande laissez-fairepleidooien zijn de meesten bijgebleven, maar ik denk dat Friedman onder economen blijvende roem verdient voor zijn wetenschappelijke werk”, aldus Alan Greenspan, oud-voorzitter van de Amerikaanse Federal Reserve, donderdag in een reactie op Friedmans overlijden.