Door de zogeheten splitsingswet aan te nemen maakt de Eerste Kamer privatisering van distributienetten van gas en stroom onmogelijk. Ook moeten de energiebedrijven een deel van hun elektriciteitsnetten overdragen aan landelijk netwerkbeheerder Tennet.De energiebedrijven, zoals Nuon en Essent, blijven eigendom van gemeenten en provincies. De bedrijven hangt splitsing boven het hoofd, als ze de levering van energie in ons land in gevaar brengen. De netwerken worden dan ondergebracht in een afzonderlijke onderneming, die volledig los staat van het deel dat de energie levert.

Splitsing dreigt als de energiebedrijven risicovolle commerciële activiteiten aangaan in het buitenland. Ook moeten de bedrijven eerlijke concurrentie mogelijk maken door meerdere aanbieders toe te laten op hun netwerken, bijvoorbeeld ook glastuinders die zelf energie opwekken. Toezichthouder Dte houdt dat nauwlettend in de gaten en rapporteert hierover van jaar tot jaar.

Wijn’s voorganger, D66–minister Brinkhorst, zag gedwongen splitsing van de energiebedrijven in een publiek netwerkdeel en een commercieel leveringsbedrijf als een voorwaarde voor eerlijke concurrentie. De energiebedrijven hebben zich daar fel tegen verzet. Na splitsing zouden relatief kleine Nederlandse leveringsbedrijven overblijven, die vervolgens worden opgeslokt door buitenlandse energiegiganten.

Tuinders, consumentenbond en grootverbruikers stonden wel achter Brinkhorst, omdat ze van betere concurrentie lagere prijzen verwachten. VVD en D66 waren voor de oorspronkelijke wet, maar hadden een weifelend CDA nodig voor een meerderheid in de Eerste Kamer.

Voor het CDA weegt zwaar dat Nederland als enige land in Europa de bedrijven zou dwingen tot splitsing en dat zou ze in een nadelige concurrentiepositie brengen. Ook wenst het CDA meer duidelijkheid over de gevolgen van leasecontracten die de energiebedrijven in het verleden sloten met Amerikaanse geldschieters. Splitsing zou de zekerstelling voor die investeerders in gevaar brengen, waardoor hoge schadeclaims dreigen.