Hoewel de meeste Indiase talen nog steeds de basisgrammatica van het Sanskriet gebruiken, kunnen slechts enkele duizenden mensen in India, een land met meer dan een miljard mensen, de taal lezen, schrijven of vloeiend spreken. Het Sanskriet, eens de taal van de elite in het oude India, heeft niet meer de status die het voorheen had.

In Bharatiya Vidya Bhavan, een van de oudste en grootste onderwijsinstellingen in de stad Bombay, reciteren studenten passages in het Sanskriet. Maar het zijn er niet meer dan 150, vergeleken met de tienduizenden studenten die op andere scholen hun opleiding volgen.

De directeur van de school, Narendra Kumar Singh, wijt het geringe aantal studenten aan de slechte economische vooruitzichten voor iedereen die Sanskriet studeert. „Sommigen krijgen een baan als priester. De meesten worden leraar op Sanskrietscholen, waar hun salarissen mager zijn vergeleken met die van hun collega’s op andere scholen.”

Een andere reden waarom de belangstelling voor het Sanskriet tanende is, is het feit dat de taal nooit de taal van het volk is geweest.