Dat blijkt uit het nieuwe rapport ”Waar staan wij nu?” opgesteld door Deputaten kerkelijke eenheid (DKE) van de GKV en de Commissie voor contact en samenspreking met andere kerken (CCS) van de NGK.In opdracht van de generale synode van de GKV en de landelijke vergadering van de NGK hebben ze de balans opgemaakt van hun gezamenlijke gesprekken over de binding aan de belijdenisgeschriften. In deze gesprekken is er steeds een spanning geweest tussen een te strakke en een te losse binding aan de belijdenis, schrijven de opstellers van het rapport.

Deputaten kerkelijke eenheid (DKE) van de Gereformeerde Kerken vrijgemaakt en de Commissie voor contact en samenspreking met andere kerken (CCS) zijn het eens geworden over de functie van de belijdenisgeschriften: „Gemeenten en gemeenteleden bewaren bij het Evangelie van Jezus Christus”, over het gezag ervan, en over hun „beperktheid als menselijke geschriften, ontstaan in een historische context.” Ook is er, volgens het deze week verschenen rapport ”Waar staan wij nu?” geen verschil van mening over de wenselijkheid van ondertekening van de confessie, over de weg die predikanten moeten gaan met kritiek op de belijdenis en over het belang van gesprekken over de leer van de kerk op kerkelijke vergaderingen.

Deputaten en commissie concluderen dan ook dat de binding aan de belijdenis niet langer een blokkade vormt voor intensiever kerkelijk contact, gericht op kerkelijke eenheid. „Niet omdat wij in alles nu op één lijn zitten, maar wel omdat wij over en weer het oprechte vertrouwen hebben dat wij als kerken van Christus willen leven naar Gods Woord en met een onbekrompen en loyale binding aan de gereformeerde belijdenis.”

Toch blijven er verschillen tussen beide kerkverbanden bestaan, is de conclusie van het rapport. Zo ondertekent een klein aantal Nederlands gereformeerde kerken de belijdenis niet. Ook bestaat er binnen de NGK beduchtheid ten aanzien van het schorsen van predikanten vanwege de leer als het fundament van de kerk niet in het geding is, terwijl de GKV meer accent leggen op de bescherming van de gemeente tegen dwaalleer.

„Over deze zaken moet het gesprek verder gaan”, aldus de opstellers. Ze zien de weg open voor een nieuwe stap in de onderlinge relatie. „De verschillen mogen onze kerken niet blijvend gescheiden houden. De weg is vrij voor gesprekken, gericht op kerkelijke eenheid. In het verdere traject van samensprekingen zullen ze aan de orde komen, want ze zijn te belangrijk om ze te laten voor wat ze zijn.”

Het document laat ruimte voor „nieuwe vormen van belijden”, die voortbouwen op de gereformeerde belijdenisgeschriften. „Een gemeenschappelijk getuigenis in deze tijd, zonder dat dit de status heeft van een belijdenisgeschrift, kan dienen tot eer van God, tot opbouw van de kerk en als een appel in de wereld waarin wij vandaag leven.”

De generale synode van de GKV bespreekt het rapport op haar eerstvolgende vergadering in 2008. Kerkenraden en regionale vergaderingen van de NGK buigen zich de komende tijd over de balans, ter voorbereiding op de landelijke vergadering in 2007.