Verslagen van geest schijnt nog een hogere trap van ellende te zijn. Wie kan een verslagene van geest genezen? De ellende van een zondaar moet zo groot zijn, dat hij geen hulp meer kan vinden bij een schepsel. Dan pas begint God op de zondaar te zien, zoals bij die vrouw uit het Evangelie die al haar leeftocht gebracht had bij de medicijnmeesters, doch niemand had haar kunnen helpen.Wat gebroken en verslagen wordt, moet hard zijn geweest. Dus heeft de mens van nature een hard hart en een ongebroken geest. Zoveel onbekeerde mensen er in de wereld zijn, zoveel versteende en verstokte harten zijn er. Deze hardigheid van het hart is er de oorzaak van dat het Woord des Heeren bij velen zo krachteloos blijft. Het wordt aan versteende harten verkondigd. Het is gelijk aan het graan dat op de steenrotsen wordt gezaaid en niet opkomt, noch vrucht voortbrengt. Of, wanneer het opgaat, verwelkt het aanstonds weer. Zo gaat het met het Woord van God dat op een ongebroken en nog niet verslagen hart valt. Er wordt soms voor een korte tijd wel een goede beweging bespeurd, maar die gaat ook weer snel voorbij, omdat zij geen diepte heeft.

Het Woord is bij die mensen als een echo, die snel voorbijgaat. Er ontstaat wel een zwak voornemen tot verbetering van hun leven, maar dat voornemen verdwijnt spoedig. Net zoals een echo in de lucht.

Anton Wilhelm Bohme, predikant te Londen (Stichtelijke schriften, 1718)