Dat blijkt uit politieverklaringen waar De Telegraaf donderdag uit citeert. „De staf heeft niets gemerkt. De cocaïne heb ik in mijn kamer gebruikt.”Zeker softdrugs wordt in Nederlandse gevangenissen, waar een groot deel van de gedetineerden verslaafd is, massaal gebruikt.

Typerend is de reactie van gevangenisdeskundigen in het eerder dit jaar verschenen boek ”Even luchten” van Cees Boeij, jarenlang directeur van de Bijlmerbajes in Amsterdam. Velen geven aan dat softdrugsgebruik oogluikend wordt toegestaan. Zo zegt Lousje Koning, unitdirecteur van de Amsterdamse gevangenis De Havenstraat: „Om softdrugs maak ik mij niet druk, maar wie harddrugs bezit, stuur ik naar de strafcel.”

Zelf meldt Boeij in het boek: „Elke inrichting heeft een detectiepoort. Drugs kun je daarmee niet detecteren. Pas in geval van gerichte verdenking mag een bezoeker aan lichamelijke controle worden onderworpen. Dat betekent dus dat er soms wel drugs naar binnen gaan. Bezoeker en gedetineerde zijn heel handig in het elkaar overgeven van deze smokkelwaar. Het kan met een kus, het kan uit het ondergoed gehaald worden, het kan in schoenen zitten.”

Een Surinaamse vrouwelijke gedetineerde, die vijf jaar gevangen heeft gezeten, onder meer in Amerswiel in Heerhugowaard, zegt in het boek: „Natuurlijk zijn hier drugs en als ze er niet zouden zijn, dan zouden we er de hele dag over praten. Blowen doe je stiekem, maar zeker niet in de huiskamer, want je moet er rekening mee houden dat er geklikt wordt.”