S. bevestigde de verklaringen die haar echtgenoot Lahbib B. eerder aflegde in deze zaak. Beiden zitten in een getuigenbeschermingsprogramma. Net als B. zat S. tijdens haar verhoor in de extra beveiligde rechtbank in Amsterdam–Osdorp in een box, waardoor ze afgeschermd was voor het publiek. De verdachten, die onder meer terecht staan voor het voorbereiden van plegen van aanslagen, en de advocaten konden alleen haar gezicht zien.De vrouw vertelde dat ze verdachte Noureddine El F. heeft gezien met wapens, dat hij haar daarmee bedreigde en dat zij ook wel eens is gedwongen een wapen vast te houden. Ze heeft de verdachten echter nooit zelf horen spreken over het plegen van aanslagen of over explosieven.

Ze verklaarde dat zij en haar man werden gedwongen mee te doen. Zo moest het echtpaar meerdere keren voor vervoer zorgen en werd B. gedwongen door El F. een appartement in Brussel te huren, waar de verdachten bij elkaar kwamen.

S. vertelde dat haar man Lahbib B. bang was voor El F., die eerder voor zijn rol in de Hofstadgroep is veroordeeld tot tien jaar celstraf. B. veranderde volgens S. in korte tijd van een zelfverzekerde man in een bange, paniekerige.

B. probeerde zich zoveel mogelijk afzijdig te houden van de groep, aldus S. Het was de angst die hen tegenhield eruit te breken. „Hulp vragen was geen optie. Ik weet hoe het eraan toegaat als je je mond opendoet tegen mensen die zo radicaal zijn, hoe je dan wordt bestraft", stelde S.

Ook Soumaya S., de enige vrouwelijke verdachte in de zaak en de echtgenote van El F. is volgens de getuige veranderd onder het juk van El F. „In het begin toen ik haar leerde kennen, in het voorjaar van 2005, was ze nog vriendelijk en aardig, maar ze werd steeds fanatieker, haast agressief".

S. bleef woensdag rustig onder het spervuur van vragen dat op haar werd afgevuurd. De advocaten probeerden haar geloofwaardigheid in diskrediet te brengen en aan te geven dat haar rol in het geheel groter was dan ze wil doen voorkomen. Op vragen waar de getuige niet mee uit de voeten kon, antwoordde ze met ’dat weet ik niet meer’ of beriep ze zich op haar verschonings– of zwijgrecht. Ook ontkende ze ten stelligste de suggestie dat zij haar verhaal zou hebben afgestemd op het verhaal van haar man.

Hanan S. is zelf ook nog verdachte in deze zaak, net als haar echtgenoot. Het openbaar ministerie heeft nog niet besloten of zij ook worden vervolgd.