Advocaat Hein Dudink van de inmiddels ontslagen J.W. stelt dat Defensie heeft gefaald bij de nazorg na een eerdere uitzending van zijn cliënt naar Afghanistan, van oktober 2004 tot en met januari 2005. Volgens Dudink kwam W. na de uitzending terug met psychische klachten, die door Defensie niet zijn onderkend.Behalve de psychische problemen die onvoldoende waren opgevangen, voerde de militair ook aan dat zijn groep onvoldoende was getraind voor de missie en dat de operatie wat hem betreft gelijkstond aan een zelfmoordactie. „Chauffeurs gingen mee als geweerschutters en sommige militairen deden de patroonhouders nog verkeerd om in hun wapen".

Een derde reden waarom de militair niet op uitzending wilde, is dat Defensie hem na zijn terugkeer had beloofd dat hij zijn studie opnieuw kon oppakken, zonder tussenkomst van een nieuwe uitzending. Toen die afspraak niet werd nagekomen, was voor de militair de maat vol.

De officier van justitie stelt dat van beloftes over het afmaken van studies nergens iets is gebleken en dat het ook niet aannemelijk is dat de groep niet goed genoeg was getraind. De psychische problemen zijn intussen dan wel aangetoond, maar W. heeft daarvan zelf niet genoeg duidelijke signalen afgegeven aan de organisatie.

De aanklager vindt dan ook dat W. schade heeft toegebracht aan de missie door ineens af te haken tegen het eind van de voorbereidende training. Dat W. nooit het woord ’weigeren’ heeft gebruikt, maar steeds heeft gezegd dat het ’hem niet verstandig leek om mee te gaan’, maakt volgens de aanklager juridisch nauwelijks uit.