Aan het woord is Sal Russo; zijn pr-bedrijf zit samen met de ”Kurdistan Development Corp.” achter een nieuwe reclamecampagne die toeristen moet trekken naar de drie Koerdische provincies in Noord-Irak.Russo, die het grootste deel van zijn tijd de imago’s van Republikeinse politici bijschaaft, erkent dat het nieuw uitgeroepen toeristenoord in kilometers gemeten dicht bij oorlogsgebied ligt.

Maar „in werkelijkheid” is het een stuk verder weg, voegt hij eraan toe. Koerdistan, dat is het andere Irak, beweren zijn reclamespotjes, die worden uitgezonden op nieuwszenders op Amerikaanse kabelnetten. Irak wekt associaties op met woestijn; Koerdistan is bergachtig. ”Irak = kamelen, Koerdistan = schapen”.

Zet de bermbommen en onthoofdingen uit je hoofd als je aan Koerdistan denkt: het gebied is veilig en democratisch. De coalitietroepen in Koerdistan worden verwelkomd met glimlachen en bloemen, niet met kogels en verwensingen.

De spotjes van Russo tonen kalme landschappen, glimlachende Koerden (sommigen zwaaien met de Amerikaanse vlag) en florerende bedrijven.

De reclamespotjes schetsen, eerlijk is eerlijk, een te rooskleurig beeld van Koerdistan - zoals reclames wel vaker doen. Hoewel een wereld van verschil vergeleken met de waanzinnige gewelddadigheden in Bagdad of de soennitische driehoek, wordt ook Koerdistan nog geplaagd door flink wat geweld: zelfmoordaanslagen, ontvoeringen en gerichte moordaanslagen komen geregeld voor en zeker twee aan al-Qaida gelieerde terreurgroepen zijn in het gebied actief.

Per week doen ongeveer zeventig vluchten de regio aan: sommige vereisen een gevaarlijke tussenstop op het internationale vliegveld van Bagdad.

Sommige marketingdeskundigen denken dat de werkelijke bedoelingen van de campagne niet commercieel zijn, maar politiek. „De reclames helpen Koerdistan zich af te scheiden van de rest van Irak”, meent Jonathan Frenzen, die marketing doceert aan de universiteit van Chicago. „Het is een slimme manier om het aan te pakken.” De Koerden streven al lang naar onafhankelijkheid van Irak.

Bayan Sami Abdul Rahman, voorzitster van de Kurdistan Development Corp. -die samen met de regionale regering van Koerdistan de pr-campagne financiert- houdt vol dat de reclames de economie van Koerdistan moeten stimuleren. Onder Saddam Hussein, die de Koerden onderdrukte, kreeg de toerismebranche weinig kans, maar in het verleden kwamen er altijd veel toeristen naar Koerdistan.

Ook Abdul Rahman heeft een verleidelijk verkooppraatje klaar: „Voor de avontuurlijk ingestelde toerist is er bergbeklimmen en rafting. Grote profeten liggen hier begraven. Er zijn Romeinse ruïnes.”

De pr-campagne bestaat voornamelijk uit tv-spotjes, maar Russo doet ook moeite om Iraakse immigranten in de Verenigde Staten warm te maken voor een bezoekje aan Koerdistan. Een van hen, Nabaz Khoshnaw, nu inwoner van Nashville, Tennessee, hoeft niet te worden overgehaald door Russo’s verleidelijke beelden. Levendig herinnert Khoshnaw zich nog de goede oude tijd waarin de regio vol zat met toeristen op bergvakantie. De bergen, die doen denken aan Amerika, zegt hij.

Op zijn eerste reis terug naar Koerdistan na de val van Saddam, in 2004, zag hij dat de bevolking de vernielde vakantieoorden aan het herbouwen was.