Er blijkt verschil van mening over de vertaalmethode voor een eventuele nieuwe vertaling. De redenen waarom men in Zuid-Afrika zou willen komen tot een nieuwe bijbelvertaling zijn zeer uiteenlopend van aard. Maar de realiteit dat een bijbelvertaling een geldverslindend project is en dat Zuid-Afrika in een economische crisis verkeert, speelt een belangrijk rol om nog niet tot een nieuwe vertaling over te gaan. Er zijn nogal wat christenen die vinden dat je beter Bijbels ter beschikking kunt stellen tegen gereduceerd tarief aan de vele inwoners met hun eigen zwarte talen dan te beginnen aan een prestigieus project. Wel blijft er een commissies die de vinger aan de pols houdt.

Aan het besluit ligt mede een onderzoek ten grondslag van professor Johan Mouton van de universiteit van Stellenbosch. Deze hoogleraar constateerde dat er weinig behoefte is aan een nieuwe bijbelvertaling.

Vrijwel de meeste ondervraagden gaven aan dat het bijbelgenootschap als voornaamste taak heeft te zorgen dat de Bijbel in alle talen die in Zuid-Afrika gesproken worden beschikbaar én -bijvoorbeeld door subsidies- betaalbaar blijft, aldus een mededeling van ds. Gerrit Kritzinger, algemeen secretaris van de BSA.

In allerlei kerkelijke bladen verschenen de laatste tijd artikelen over een eventuele nieuwe vertaling. In Zuid-Afrika is een Afrikaanse vertaling uit 1983 gangbaar, terwijl ook de vertaling uit 1953 nog volop gebruikt wordt. Vooral onder niet-blanke maar wel Afrikaanssprekende Zuid-Afrikanen zijn heel veel Bijbels in de editie 1953 verspreid. Ze werden tegen kostprijs, of minder, beschikbaar gesteld en golden voor enkele generaties niet-blanken niet alleen als het Woord van God, maar ook als lesboek Afrikaans.

De vertaling 1953 geldt als meer schriftgebonden dan de zogenaamde dynamisch-equivalente vertaling uit 1983. Bezwaren tegen een nieuwe vertaling zijn onder andere dat veel niet-blanken alleen de editie 1953 kennen en herkennen.

Het comité -dat inmiddels verkleind is en verder onderzoek blijft doen- kent vertegenwoordigers uit de Nederduitsch Gereformeerde Kerk, de Hervormde Kerk, de Gereformeerde Kerk, de Apostoliese Geloofszending (pinksterkerken, red.), de Verenigende Gereformeerde Kerk, de Afrikaanse Protestantse Kerk en de Volle Evangelie-Kerk. De Afrikaanse Bijbel wordt overigens in een groter aantal kerken en groepen gebruikt dan deze deelnemerslijst zou doen vermoeden.

In Zuid-Afrika deelt men de mening van veel toonaangevende taalwetenschappers dat veel talen zodanig snel veranderen dat na dertig tot vijftig jaar een andere vertaling wenselijk zou zijn. De laatste vertaling (van 1983) is bijna twintig jaar oud en het duurt zeker vijftien jaar voor een nieuwe beschikbaar komt als men nu daartoe het besluit neemt. De Gereformeerde Kerk had al eerder een verzoek gericht aan het bijbelgenootschap om te komen tot een meer direct-woordelijke vertaling van de Bijbel.

Ds. Kritzinger, secretaris van het Zuid-Afrikaanse bijbelgenootschap, zegt dat een bijbelvertaling een moeizaam proces is, „dat met grote omzichtigheid gestuurd moet worden. Ik schat dat zoiets bij ons rond de twaalf jaar in beslag neemt.” Hij stelt verder dat het reguliere werk van de BSA -goedkoop Bijbels aanleveren- in het gedrang is gekomen door de extreem lage waarde van de nationale valuta.