Volgens nieuwe schattingen van experts op een bijeenkomst in Peking is het aantal dode zones van 149 in 2004 gestegen tot ongeveer 200 in 2006. De schade wordt veroorzaakt door de explosieve groei van fytoplankton of plantaardig plankton, dat sterft en naar de bodem zinkt en daar zuurstof bindt. Fytoplankton groeit des te beter naarmate er meer fosfor en stikstof in het water zit. De deskundigen voorspellen een stijging van 14 procent in de hoeveelheid stikstof die door rivieren in zee wordt geloosd in de periode van ruwweg 1995 -toen de eerste metingen werden verricht- tot 2030.Zuurstofarme zones beroven zeeën en oceanen van vis, oesters, zeegrasbedden en ander zeeleven. Dode zones kunnen ook verdwijnen, maar sommige, zoals die in de Golf van Mexico, komen het gehele jaar voor. De Golf van Mexico wordt ernstig met kunstmeststoffen en andere voedingsstoffen vervuild door de rivier de Mississippi.

Dode zones werden het eerst gesignaleerd in de Amerikaanse Chesapeake Bay, de Oostzee, het Kattegat in de Noordzee, de Zwarte Zee, het noordelijke gedeelte van de Adriatische Zee en in enkele Scandinavische fjorden. Inmiddels zijn ze ook aangetroffen voor de kust van Zuid-Amerika, bij China, Japan, Zuidoost-Australië en Nieuw-Zeeland.

Een Amerikaanse expert, Robert Diaz, meldde nieuwe zones in de Finse Archipelagozee, de Ghanese Fosu Lagune, de delta van de Chinese Parelrivier, de delta van de Britse rivier de Mersey, de Griekse Elefsisbaai en de Egeïsche Zee, de Peruaanse Paracasbaai, de Portugese rivier Mondego, de Uruguayaanse Montevideobaai en het West-Indische Rif.

Deskundigen schatten het aantal centra van deze dode wateren op circa 200, vijftig meer dan twee jaar geleden.