In de periode van de voorbereidingen voor deze reis steekt het enthousiasme van Marieke ons aan. We leven met haar mee. We vinden het leuk dat deze mogelijkheden er zijn.

Enkele familieleden vonden het ook leuk. Een zwager kwam de avond voordat Marieke vertrok gezellig een aantal boeken brengen over de oude kunst en cultuur van de op zo’n trieste wijze vergane stad Pompeï als gevolg van de uitbraak van de vulkaan Vesuvius.

Hoogstaande cultuur
Na het vertrek van mijn dochter lees ik -achterblijvend- de boeken over Pompeï. Hoewel de stad geen eerste klas kunst heeft voortgebracht en achtergelaten, kan een liefhebber van oude kunst en cultuur er toch het hart ophalen. Ik bewonder thuis de prachtige kunstvoorwerpen en de afbeeldingen en laat daarbij mijn gedachten de vrije loop gaan. Prachtige gebouwen. Voor die tijd bijzondere architectuur.

Dan die decoraties, mooie mozaïekvloeren en heel aparte beeldhouwkunst in prachtige vormgevingen. Het zijn meesterwerken van oud-Romeinse kunst. Schilderingen op muren en op allerlei voorwerpen. Natuurecht en prachtig. De oude kunst met daarin veel weergegeven van die oude Griekse en Romeinse cultuur is werkelijk schitterend. Alles straalt een bepaalde waardigheid uit. De inwoners moeten overtuigd zijn geweest van hun culturele hoogstand.

Daarbij was Pompeï gewijd aan Venus, de godin van de liefde. Seksualiteit werd op alle mogelijke manieren bezongen, bedreven en vereerd. De vele schilderingen op de muren van de huizen illustreren de erotische omhelzingen in al hun verschillende vormen. Homoseksualiteit was zowel voor vrouwen als voor mannen heel gewoon en ook van pedofilie of trio’s stond niemand te kijken. Alles was mogelijk en niets werd als zonde gezien.

Verwoeste cultuur
Ik lees verder. Over de uitbarsting van de Vesuvius en het grote drama dat zich daarna heeft voltrokken. De Vesuvius, die tot uitbarsting kwam en een aantal steden -waaronder Pompeï- op zulk een verschrikkelijke wijze heeft verwoest.

Ik laat even mijn gedachten gaan over wat zich daar onder de mensen moet hebben afgespeeld. Ik ril en besluit niet te lang hierbij stil te staan, want het is verschrikkelijk, maar het heeft geen zin er nu nog mee bezig te zijn. Daarbij komt dat een vruchtbaar gebied in een aantal uren in een wildernis veranderde.

De Vesuvius, die zich eeuwenlang niet had geroerd, wierp met een ongekende heftigheid een enorme hoeveelheid vulkanische materie de lucht in tot een hoogte van wel 20 kilometer. Een verschrikkelijke regen van lapilli (vulkaangruis) kwam naar beneden. Twaalf uur later was alles met een metersdikke laag gesmolten steen bedekt.

Predikende cultuur
Dit gebeurde in 79 na Christus. Het Evangelie was in die streken al bekend. Maar nergens vind ik er iets van terug in de beschrijvingen van Pompeï. Misschien komt dit doordat de kerk nog erg klein was en nog niet alle plaatsen had bereikt.

Wat ik wel terugvind, is erg veel goddeloosheid. Afgodendienst en verheerlijking van de mens, vrije seksuele moraal.

Marieke gaat tijdens haar reis ook naar Rome. Oók een afgodische stad. Daar was wél een gemeente. Die stad bestaat nog, ook al is Rome verschillende keren verwoest.

Blijkt daarin Gods goedheid over Rome? Waren er daar al die tijd nog twee of drie vergaderd? Is Rome niet vergaan om der tienen wil?

Uit de geschiedenis mogen en moeten we leren. Wat hebben deze dingen ons te zeggen? Bevatten ze een prediking? Bevat mijn woonplaats Ridderkerk een prediking? En welke prediking dan?

Iedere stad en ieder dorp bevatten een prediking. De prediking van de gouden draad van de godsregering. Soms moeilijk te achterhalen, soms slechts in kleine details zichtbaar. Doen wij er echter moeite voor om erachter te komen?

A. Brouwer-Otterspeer is directeur psychologenpraktijk