„De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat er één andere partij is die ook al jaren het gezin op de politieke agenda probeert te zetten. Dat is de ChristenUnie”, zo schreven de CDA’ers Mirjam Sterk en Jan de Vries vrijdag op deze pagina. Tot zover geen enkel probleem. Maar uit wat daarop volgt blijkt dat het moeilijk is deze eerlijkheid vast te houden. Er wordt door deze beide CDA’ers een onjuist beeld geschetst van het gezinsbeleid dat de ChristenUnie voorstaat. Zij hadden beter kunnen weten, als zij het verkiezingsprogramma van de ChristenUnie gelezen zouden hebben.We leggen met alle liefde aan deze CDA’ers nog even uit welk gezinsbeleid de ChristenUnie voorstaat. Ten eerste blijft de kinderbijslag bestaan zoals die nu is. Inkomensonafhankelijk, voor mensen met lage, midden- en hoge inkomens. Sterker, de kinderbijslag blijft niet alleen bestaan, maar wordt de komende jaren fors verhoogd, met name voor kinderen van 0 tot en met 5 jaar.

Het verwijt van de CDA’ers dat de ChristenUnie zich alleen inzet voor gezinnen met lage inkomens is absoluut niet terecht. Dat de ChristenUnie zich wel degelijk hard maakt voor gezinnen met midden- en hoge inkomens blijkt keer op keer in de Kamer. Het was de ChristenUnie die, eerder dan het CDA, pleitte voor afschaffing van het lesgeld en voor gratis schoolboeken. En het is de ChristenUnie die pleit voor een gratis ov-studentenkaart voor 16- en 17-jarige mbo’ers en hbo’ers. Maar de ChristenUnie vond het inderdaad niet nodig de kinderopvangtoeslag zodanig te verhogen dat zelfs mensen met een ministerssalaris daar recht op krijgen.

Behalve voor de kinderbijslag pleit de ChristenUnie al jaren voor invoering van het kindgebonden budget: een samenvoeging van de inkomensafhankelijke kindertoeslag en de kinderopvangtoeslag. Dit budget biedt ouders werkelijke keuzevrijheid. Zij kunnen uit dit budget de kosten van de kinderopvang betalen, maar ouders kunnen er ook voor kiezen de zorgtaken volledig zelf op zich te nemen. Daarmee geven deze ouders bewust een deel van hun inkomen op. Het kindgebonden budget is dan een welkome aanvulling.

Algemene heffingskorting
De CDA’ers maken het nog bonter. Het op termijn afschaffen van de belastingkorting van ruim 2000 euro voor de niet-werkende jonge moeder wordt gepresenteerd als een voorbeeld van modern gezinsbeleid. Je moet maar durven. Kostwinnersgezinnen, maar ook partners met een kleine bijbaan en vrijwilligers, zoals mantelzorgers, zijn hoe dan ook het kind van de rekening, want de beloofde compensatie komt onvoldoende terecht bij de getroffen gezinnen. Met deze keuze neemt het CDA weloverwogen afscheid van het laatste restje kostwinnersmodel in het belastingstelsel.

Blijkbaar legt het CDA de kosten van de vergrijzing neer bij jonge gezinnen. Dat is wrang. Peter Schalk (RMU) heeft dus wel degelijk gelijk met zijn kritiek dat „het CDA meedoet aan de steeds groter wordende drang om alles en iedereen de arbeidsmarkt op te jagen.” Natuurlijk is het CDA vrij deze keuze te maken, maar of het de titel van gezinspartij nog kan dragen is de vraag.

De auteurs zijn Kamerlid voor de ChristenUnie respectievelijk beleidsmedewerker van de ChristenUniefractie in de Tweede Kamer.