A. zou de baby’s – drie meisjes en een jongetje – in het bad in haar woning aan de Alkmaarseweg in Beverwijk hebben verdronken. „Ik heb ze niet opzettelijk onder water gehouden”, aldus de vrouw, „ik heb het niet bewust gedaan. Ik besef wel dat ik het heb gedaan, maar eigenlijk zat ik naar een ander te kijken”.Na de verdrinking wikkelde A. de stoffelijke overschotten in een handdoek en stopte ze die in een zak. Vorig jaar december werd in een woning in Haarlem het eerste lijkje gevonden. Toen bleek dat dit meisje in Beverwijk was geboren, verplaatste het onderzoek zich naar die plaats. Onderzoek in en om de woning leidde tot de ontdekking van de drie andere dode baby’s. De lugubere vondst leidde tot een schokgolf in Beverwijk.

De biologische vader van de vier kinderen, de 35–jarige J. de W., staat dinsdag terecht op verdenking van het medeplegen van moord dan wel medeplichtigheid daaraan. Hij heeft tot nu toe beweerd niets van de zwangerschappen te hebben geweten. De vrouw heeft die verklaring bevestigd.

Op de vraag of zij bang was dat haar vriend haar zou verlaten vanwege het feit dat zij zwanger was, antwoordde A. dat hij dat nooit met zo veel woorden heeft gezegd. Niettemin verkeerde zij in de veronderstelling dat de man geen kinderen wilde.

A. leefde een teruggetrokken, geïsoleerd bestaan. Ze wilde de zwangerschappen voor zichzelf houden. Ook zei ze zeker te weten dat de baby’s bij haar zouden zijn weggehaald als ze in leven waren gebleven. „Ik kon niet eens voor mezelf zorgen, laat staan voor kinderen”.
De moeder ontkende dat ze bewust het besluit heeft genomen om haar baby’s telkens te verdrinken. „Het lijkt erop dat ik het expres heb gedaan, maar dat is niet zo”. A. heeft de politie verteld dat ze na de geboorte in bad elke keer met haar benen ongeveer tien minuten op de baby’s is gaan liggen. Tijdens de zitting kon ze zich dat niet meer herinneren.

De rechtbank hoorde maandag haar moeder als getuige. Zij verklaarde niets van de zwangerschappen van haar dochter te hebben gemerkt. Een getuige–deskundige onderschreef dat en stelde dat meerdere gevallen bekend zijn waarin de omgeving van een zwangere vrouw van niets wist.

Volgens gedragsdeskundigen is A. sterk verminderd toerekeningsvatbaar. Ze adviseren tbs met dwangverpleging, omdat anders de kans op herhaling groot is. De deskundigen verwachten een langdurige en taaie behandeling, maar ze zijn niet pessimistisch over de uitkomst. Ze stellen dat A. een ernstige stoornis heeft, waarbij ze haar denken en doen door elkaar haalt.