„Godsdienstige opvoeding begint in gezin”
ROTTERDAM - Het gezin. Daar ligt de basis voor de godsdienstige opvoeding. „Het reformeren van de gezinsopvoeding is een belangrijke opgave voor de kerk”, zei ds. M. Golverdingen zaterdag tijdens de herdenking van het 75-jarig bestaan van de Jeugdbond Gereformeerde Gemeenten.
De Boskoopse predikant wees op de invloed van de secularisatie in de eigen kring zoals die na recente onderzoeken opnieuw gebleken is. „Het water van het moderne levensgevoel loopt door onze gangen en woonkamers heen. Bij de een leidt het tot een verwereldlijkt leven binnen de kerk, bij de ander tot het verlaten van de kerk.”Ds. Golverdingen noemde het materialisme. „Binnen de grenzen van de dode vorm jagen we naar het hier en nu. De gezinsstructuur kan worden aangetast door de toename van het aantal werkende moeders en door het te vaak afwezig zijn van de vaders. Beseffen we nog voldoende dat in het gezin de basis moet worden gelegd voor een leven in het spoor van Bijbel en belijdenis? Laten ouders hun kinderen het geluk van Gods volk voorhouden. Zorg voor eenvoudige, hartelijke gesprekken over de dienst des Heeren. Besteed aandacht aan huisgodsdienst. Laten predikanten bij doopbedieningen regelmatig een preek houden over de taak van de ouders.”
De kerk moet zich bezinnen op de prediking, zei ds. Golverdingen, die in 1968 de eerste jeugdwerkadviseur van de jeugdbond was. „Ondanks het reformatorisch onderwijs is er gebrek aan godsdienstige kennis en inzicht, om over historisch besef maar te zwijgen. De preek is er ook voor jongeren, die elke dag ademen in de secularisatie. Laten we ons als predikanten oefenen in het gebruik van korte zinnen. Gebruik voorbeelden zoals ds. J. Fraanje, die dicht bij de jeugd stond, dat in zijn aantekeningen voor de catechisatie deed. Het uit het hoofd leren staat sterk onder druk. De Heere vraagt echter van ons dat we weer leren leren en leren luisteren.”
De golf van secularisatie die over ons land slaat, is om bang van te worden, zei ds. W. Visscher, voorzitter van de jeugdbond. „Het is donker in ons land, dat God verlaat. Ook over onze kinderen zijn er zorgen. Dat bleek vorige week nog weer uit de tussenrapportage van het jongerenonderzoek van drs. J. Meurs-Lambregts. Laten we niet onderschatten wat er verkeerd gaat, maar wijs ook op de gedenkstenen die getuigen van Gods trouw tot in het laatste nageslacht. De Heere gaat door met Zijn werk. Hij bouwt Zijn rijk. De noodzaak van wedergeboorte heeft in het werk van de jeugdbond altijd centraal gestaan.”
Ds. Visscher wees op de doortocht van het volk Israël door de Jordaan. „Niet met drie of vier mensen naast elkaar, zoals plaatjes in kinderbijbels ons een verkeerd beeld daarvan geven, maar in één dag trokken miljoenen mensen met hun beesten en bezittingen door de rivierbedding. De gedenkstenen die daarna bij Gilgal werden opgericht als herinnering aan Gods daden zijn blijvend. Ook vandaag moeten we Zijn bemoeienissen vertellen, bewezen aan een schuldig volk. Dat maakt niet triomfalistisch, maar doet uitzien en worstelen aan de troon der genade. Bij een jubileum geldt: gedenk niet meer aan het kwaad dat wij bedreven, maar ook: herdenk de trouw aan ons voorheen betoond.”
Diezelfde houding stond de vroegere voorzitter ds. A. Verhagen voor. Na het destijds gedane voorstel om, naar de gewoonte van die tijd, een bondsspeldje te gaan dragen, zei hij: „Dat is goed. Maar dan zetten we erop: zijt met ootmoedigheid bekleed.” Het speldje kwam er niet.
Het voorval werd door directeur J. H. Mauritz en zijn dochter aangehaald in hun terugblik op 75 jaar jeugdwerk. De jeugdwerkadviseurs S. J. van Leeuwen en G. M. de Regt presenteerden een jubileumboek. Daarnaast verscheen ook een bundel met praktische aanwijzingen voor de huisgodsdienst.
De voorzitter van het deputaatschap dat namens de generale synode contact houdt met de bonden en verenigingen, ds. C. J. Meeuse, feliciteerde de jeugdbond namens de kring der gemeenten. Hij wees op het al vele jaren gebruikte embleem: troffel en zwaard. „Strijden en bouwen gaan in Gods Koninkrijk altijd samen. Dat kan nooit in eigen kracht. Nehemia wist het: de blijdschap des Heeren is uw sterkte.”
Aansluitend aan de middagbijeenkomst in locatie Guido de Brès van het Wartburg College in Rotterdam was er een bijeenkomst voor jongeren in de Laurenskerk. Ds. B. van der Heiden sprak een appelwoord, terwijl ook jongerenkoren hun medewerking verleenden. In vraaggesprekken werd stilgestaan bij de toekomst van het jeugdwerk.
