„Trouw moet blijken.” Deze oude zinspreuk diende als leidraad voor de lezing die dr. M. van Campen, predikant van de hervormde gemeente van Zwartebroek/Terschuur, donderdag hield tijdens de jaarlijkse bondsdag van hervormde vrouwenverenigingen op gereformeerde grondslag in de Veluwehal in Barneveld.In de vrijwel geheel gevulde hal constateerde presidente M. H. Guijt-Guijt dat, een rapport van het Sociaal en Cultureel Planbureau ten spijt, er nog veel vrouwen bezig zijn met het Woord. In de voorjaarsbijeenkomsten van de bond kwam het postmodernisme onder de aandacht. „In aansluiting daarop houden we vandaag een visitatie in ons eigen hart en leven”, aldus mevrouw Guijt.

”Ik heb ja gezegd”, was het thema van de dag. „Trouw komt je niet aanwaaien, maar vraagt inspanning, soms zelfs offers. In het geloof is trouw nooit een automatisme. Als christelijke gemeente leven we niet in een gemakkelijke tijd. Dan komt het aan op volharding”, aldus dr. Van Campen. Hij schetste vier denkbeeldige cirkels die alles met elkaar te maken hebben. Allereerst is daar de cirkel van de trouw aan Christus. Hij waarschuwde voor ”goedkope genade”. „Wel ja zeggen tegen de kerk en tegen de leer, maar niet bereid om ons kruis op ons te nemen.”

Vervolgens is er de trouw aan het gezin. „De duivel stelt alles in het werk om de relatie tussen ouders en kinderen stuk te maken. Hij geeft ons zo veel te zien en te beleven dat er voor het dienen van God maar amper tijd is. Is Bijbellezen niet veelal een ritueel? Zoals een opwekking vrijwel altijd in de gezinnen is begonnen, zo begint ook de kerkverlating in de gezinnen. Kinderen haken af omdat leer en leven thuis met elkaar botsen.”

Een derde cirkel noemde de predikant de trouw aan de gemeente. Hij laakte het shoppen op zondag als ontrouw aan de gemeente. Hij kon nog wel begrip opbrengen voor de keus voor een andere gemeente. „Maar blijf daar dan ook trouw door betrokken te zijn op die gemeente.”

Een vierde cirkel is volgens hem trouw aan de wereld. Hiermee bedoelde dr. van Campen niet dat christenen de wereld moeten aanhangen, maar wel dat ze consequent gedrag moeten vertonen. „Zondag moeten we niet anders leven dan de rest van de week. „Wandel met wijsheid bij degenen die buiten zijn”, schrijft Paulus aan de Kolossensen. Niet wereldgelijkvormig, maar een levensstijl die laat zien dat Christus onze Kurios is.”

Ds. G. van Wijk uit Wezep benadrukte in zijn lezing het jawoord van Gods kant. „Hoe kom ik aan dat jawoord, bij mijn belijdenis, bij het huwelijk, of bij de doop van mijn kinderen? Was God mij niet voor? De trouw van God en ons antwoord daarop zijn met elkaar verstrengeld. We moeten dat niet isoleren, dan komen we in een activistisch spoor terecht. In de Schrift zijn deze twee zaken zeer sterk met elkaar verweven.”

Volgens de predikant moeten we die dubbelheid laten staan. „Anders komen we in het roomse of in het arminiaanse vaarwater, daar moet God wat doen en moet ik wat doen. Gods jawoord zet ons buitenspel. Niet om ons tot lijdelijke mensen te maken. Een lijdelijk mens is geen mens. Zo’n mens beantwoordt niet aan de bedoeling van God.

God heeft Zijn toezeggingen gedaan voordat ook maar iemand erom vroeg. Niet alleen is dat voor ons vernederend, tegelijkertijd is dat ook bemoedigend. God is ons een stap voor. Voordat de mens kan wankelen, heeft God de leuning van Zijn woord en Zijn toezegging al gegeven. God heeft ja gezegd. Zijn Zoon Christus heeft ja gezegd. Christus heeft met volle overgave en zelfverloochening voor de mensen gekozen, nog dieper gezegd: Christus heeft onvoorwaardelijk voor Zijn Vader gekozen, Die de mens wilde redden.”

In de forumdiscussie met de beide sprekers werden enkele van de vele vragen nader besproken. Op een vraag over het mediagebruik in jonge gezinnen antwoordde dr. Van Campen dat hij het gebruik van die media stelt boven het bezit ervan. Verontrustend is volgens hem dat de gereformeerde gezindte in het gebruik van moderne media nauwelijks ander gedrag vertoont dan de wereld.