Collega Van der Sluijs deed mij de eer aan te reageren op het artikel waarin ik opriep tot kerkplanting. Ik deel met hem de liefde tot de kerk en de leer der Reformatie en ver daar bovenuit liefde tot de Heere der Kerk. Juist daarom grijpt het mij aan dat het volk verloren gaat omdat het deze liefde en deze Heere niet meer kent.Er is geen sprake van dat ik de traditionele kerk, waar ik zelf deel van uitmaak, opgeef. Maar ik realiseer me hoever onze kerkcultuur afstaat van de moderne Nederlandse cultuur. Voor het overgrote merendeel verzucht ik daarover: Gode zij dank! Tegelijkertijd zie ik hoe mensen afgeschrikt worden door de cultuur van de kerk, zelfs voordat ze de Boodschap hebben kunnen horen. En als mensen wel naar me luisteren als ik het Evangelie breng in spijkerbroek en T-shirt, maar niet als ik dat doe in een zwart pak, dan trek ik een spijkerbroek aan.

Er zijn grote aantallen mensen in Nederland die alleen naar de kerk zullen komen als we aparte op hen gerichte kerken stichten. De boodschap hoeft niet anders, de vorm wel. Is dat pragmatisch? Ja, pragmatisch zoals Paulus: de joden een jood en de Grieken een Griek zijn, om er althans enigen te winnen. Ik ben niet bereid het volk aan het verderf op te offeren om aan het romantische idee van een ”volkskerk” vast te kunnen houden. Ons land, dat God verlaten heeft, is voluit zendingsveld geworden.

Het gaat mij niet om nieuwe kerken totaal los van de bestaande. Mijn oproep aan kerken (gemeenten) was om dochterkerken (-gemeenten) te stichten, omdat ook kerken waar het Evangelie trouw gepreekt wordt plekken zijn waar onkerkelijken voor geen goud gezien willen worden. Het gaat dus om nieuwe kerken door de kerk zelf geplant en gevoed in de hoop en verwachting dat God de wasdom zal geven. Zo kan de band met de kerk der Reformatie bewaard en het behoud van de Bijbelse leer gewaarborgd worden.

Arbitrair
Het is arbitrair te bepalen dat vanaf een bepaald punt geen nieuwe kerken meer geplant mogen worden. Nederland heeft nu ruim anderhalf keer zo veel mensen als vijftig jaar geleden, maar aanzienlijk minder kerken. Mogen we dan ten minste kerken planten waar ze gesloten zijn? En nog eens 50 procent extra kerken in het hele land voor de extra mensen die erbij gekomen zijn? En waarom zouden we dan stoppen, alsof het aantal kerken per 100.000 mensen van vijftig jaar geleden een openbaringsgegeven is? Als we het ergens over eens zouden moeten kunnen worden, is het toch wel dat we geroepen zijn om in Brabant en Limburg, waar honderden dorpen zijn waar nog nooit een protestantse kerk gestaan heeft, kerken te planten waar het Bijbelse Evangelie verkondigd wordt.

Uiteindelijk is het grootste verschil tussen collega Van der Sluijs en mij dat hij ”voorbij is voorbij” een profetische uitspraak vindt, terwijl het mij net zo ongelovig in de oren klinkt als ”dood is dood”. Profetisch is het te spreken tot dorre doodsbeenderen, en te zien dat de Geest van God bij machte is die tot leven te wekken. Ook in Nederland.

De auteur is namens de Gereformeerde Zendingsbond (GZB) werkzaam als kerkplanter in Thailand.