Een man, gestoken in een nogal ruim houthakkershemd, stiefelt onaangekondigd de wijngaard op. „Hé joh, wat heb jij hier allemaal? Een boomkwekerij ofzo?” „Druiven”, antwoord Van Westrienen. De man: „Druifjes? Hoezo dat?” Seconden later valt het kwartje. „Aha, voor wijn! Lekker.”Het overkomt Van Westrienen wel vaker. Ook al is hij in Waarland geen grote onbekende meer, voor velen blijft hij toch die zonderling uit Heerhugowaard van wie niemand precies weet wat hij nu eigenlijk iedere dag in Waarland komt doen.

Het is dan ook geen alledaags verschijnsel, een wijngaard boven in Noord-Holland. Toch kan het prima, wijnbouw op deze locatie, stelt Van Westrienen. „Er zijn tegenwoordig voldoende ziekteresistente druivensoorten verkrijgbaar die niet te vroeg uitlopen en ook niet te laat rijpen. Uitermate geschikt dus voor het Nederlandse klimaat.”

Na jarenlang als klinisch analist bij een ziekenhuis in Alkmaar te hebben gewerkt, trad Van Westrienen vorig jaar vervroegd uit. Direct daarna stortte hij zich volledig op zijn wijndomein waar hij al in 2002 voorzichtig mee was begonnen. „Windsingels aanleggen, palen slaan, draden spannen: omdat ik enkele jaren als vrijwilliger heb gewerkt op een wijngaard in de Middenbeemster, kon ik het allemaal zelf.” Begin 2003 gingen de eerste druivenplanten de Waarlandse grond in.

In totaal beslaat Wijndomein De Slootgaert 12.000 vierkante meter. Een klein stukje van het terrein moet nog worden aangeplant, maar dan beschikt Van Westrienen ook wel over 4000 wijnplanten. „Voor een glaasje rood heb ik de Regent, de Rondo en de Salomé aangeplant. Voor wit koos ik de Solaris, de Merzling en de Palatina.”

Als alles goed gaat, haalt Van Westrienen over enkele weken zijn eerste oogst binnen. „Spannend. Ik ben reuzebenieuwd hoe wijn van deze grond smaakt. Dat kan niemand je op voorhand vertellen.”

Volgens zijn initiële bedrijfsplan had er eigenlijk al een jaar geleden geoogst moeten worden, maar een koude nacht in maart gooide roet in het eten. Van Westrienen: „De jonge planten konden de plotselinge vrieskou niet verdragen. Alle druiven vroren kapot.”

Van Westrienen vangt wat miezerregen op in zijn handpalm en kijkt naar de donkere lucht boven zich. „Ze hadden toch echt beter weer voorspeld. Dit valt me wel een beetje tegen.” Als het aan de Heerhugowaarder ligt, mag het, zo vlak voor de oogst, wel wat zonniger. De hevige regenval in de maand augustus is duidelijk niet in het voordeel van zijn druiven. „Als ze te veel vocht opzuigen, heb je kans dat ze barsten.” Bovendien maken zonnestralen de druif zoeter. (is0(

„Eten kun je ze al wel, maar voor wijn zijn ze nog ietsje te zuur.”

De zestiger is ervan overtuigd dat zijn wijnbusiness gaat slagen. „Dit is niet slechts een hobby van me. Ik ben bloedserieus.” Van Westrienen investeerde inmiddels al flink in De Slootgaert. „Zo’n 100.000 euro.” De grond was duur, maar ook materialen zijn stevig aan de prijs. „Onlangs kocht ik nog een rotorkopeg. Kosten: 5000 euro.”

Gelukkig had de Heerhugowaarder wat geld „achter de hand” om zijn droom te realiseren. Want banken staan vooralsnog niet te trappelen voor de financiering van zijn wijndomein. „Mijn bedrijfsplan vinden ze stuk voor stuk prachtig, maar ik moet eerst maar eens wat zien te verdienen, zeggen ze. Daarna mag ik terugkomen.”

De verwachte wijnopbrengst van 6000 flessen per jaar zal onvoldoende zijn om rond te komen, weet van Westrienen. Naast het organiseren van proeverijen en cursussen zal hij zich daarom ook toeleggen op de verkoop van geïmporteerde wijnen. Wachtend op zijn eigen oogst handelt de Heerhugowaarder nu al wat. „Na een door het wijngaardeniersgilde georganiseerde reis naar Italië ben ik op eigen houtje door Zuid-Frankrijk gereden. Bij verschillende wijnboeren heb ik in totaal twee pallets met wijn ingekocht.”

De kersverse wijnboer slijt zijn ingevoerde waar vooralsnog louter aan particulieren. „Het valt niet mee om bij restaurants of wijnwinkels binnen te komen. „Ik heb al een leverancier”, hoor je vaak.”

Is hij niet bang dat hij inmiddels te oud is om de forse aanvangsinvesteringen in De Slootgaert terug te verdienen? Van Westrienen: „Ach, mijn vader is 84 jaar geworden en zijn jongste broer is nu 84 jaar en die werkt nog steeds. Ik hoop nog zeker twintig jaar door te kunnen. En weet je: wijn houdt je jong.”

voetnoot (u17(Dit is het vijfde en laatste deel in een serie over langer doorwerken met het oog op vergrijzing.