Prinses Margriet liet vrijdagmiddag het doek vallen voor een nieuw glas-in-loodraam in de kopgevel van de Nieuwe Kerk, de kerk van de koninklijke grafkelder. Zo’n 2,5 jaar heeft kunstenares Annemiek Punt uit Borculo gewerkt aan de immense klus om de opwekking van het dochtertje van Jaïrus uit te beelden op een 7x3,5 meter groot raam. Een modern, abstract ontwerp in een eeuwenoude, traditionele entourage. „Past perfect.”De hervormde gemeente van Delft schreef in 2003 een prijsvraag uit voor een nieuw glas-in-loodraam in de Nieuwe Kerk. Mevrouw Scheepmaker, lid van de kerkelijke gemeente, liet een legaat na om een nieuw, gebrandschilderd raam te laten plaatsen. Voorwaarde was dat het raam de opwekking van het dochtertje van Jaïrus zou uitbeelden.

Annemiek Punt werd drie jaar geleden als jongste en enige vrouwelijke deelnemer aan de prijsvraag -„unaniem en anoniem”- gekozen uit 25 toonaangevende kunstenaars. „Ik had dit echt niet verwacht, het verraste me. Ik had geen klassiek ontwerp.” De kunstenares met een atelier en galerie in Ootmarsum maakte eerder gebrandschilderde ramen voor kerken.

Delft noemt ze een „bijzondere opdracht.” Het ontwerp bestaat uit 43 panelen. „Je moet op de millimeter nauwkeurig werken, want geen twee panelen zijn hetzelfde.” Door een ontploffing van het plaatselijke kruithuis in 1654 zijn de sponningen ontzet. Veel gebrandschilderde ramen gingen stuk.

Het vandaag gepresenteerde raam is uitgevoerd in glas dat geheel volgens eeuwenoude methode wordt geblazen. Door de transparantie en de onregelmatigheden komen de kleuren tot leven. Het brandschilderen is een arbeidsintensieve klus. „Soms ben je een halve dag bezig met een stukje van 5x5 centimeter.”

Het raamontwerp voor de Nieuwe Kerk is volgens Punt „abstract, beweeglijk en kleurrijk.” De eigentijdse vormgeving toont in verschillende kijklagen een cocon, een vlinder, een kindergezicht, een dragende hand van onderen en een beschermende hand van boven. „Het ontwerp is symbolisch abstract.”

Het raam kent veel opgaande lijnen. „De aandacht trekt naar boven, naar het licht, naar het hemelse.” Donkere en lichte partijen beelden leven en dood uit. „Mijn ontwerp kan mensen ontroeren”, verklaart Punt. „Ik heb er iets in gelegd dat hen raakt. Er spreekt kracht uit. Sommigen vinden het mystiek en staan er met tranen in de ogen naar te kijken.”

Ze zegt graag een flinke dosis positivisme in haar werk te willen leggen. Daarom maakt ze gebruik van heldere kleurstellingen en primaire kleuren. „Het raam brengt licht en kleur in de sobere kerk.” Punt kijkt even voor zich uit. Vervolgt dan: „Iedereen moet het raam op zijn eigen manier beleven. Iemand zag er iets van een zee in. Prima. Dat mag.”

Op de vraag of Scheepmaker zo’n ontwerp voor ogen heeft gehad als laatste wens, aarzelt de kunstenares even. „Waarom niet? Het is een eigentijds ontwerp in een eeuwenoude omgeving. Dat past prima.” Punt heeft bewust voor dit ontwerp gekozen. „Ik wil geen klassieke plaatjes meer maken. Dat vind ik niet spannend genoeg.”

Punt wil haar verbeelding van „het verhaal” uit de Bijbel niet in de historische context plaatsen, maar het vooral naar deze tijd trekken. „Het dochtertje van Jaïrus staat voor mij voor iets universeels, voor iets wat je in alle godsdiensten tegenkomt. Ik krijg daar associaties bij van doorgaan, kracht krijgen, vertrouwen, sociaal zijn.”

De historische betrouwbaarheid van de Bijbelse geschiedenis is voor haar niet belangrijk. „Zo’n verhaal is in de overlevering ontstaan. Eerst mondeling, later schriftelijk. Heel goed mogelijk dat het echt gebeurd is. In de Bijbel staan mooie verhalen. Maar of het wel of niet waar gebeurd is, maakt voor mij niet uit. Ik hoef daar niet over te oordelen.”

Voor de uitbeelding van een Bijbelse geschiedenis maakt het volgens haar ook niet uit of een kunstenaar uitgaat van de historische betrouwbaarheid of niet. „Iedereen interpreteert het op zijn eigen manier. Je kunt zo’n verhaal doortrekken naar het heden. Het staat symbool voor iets waar we ons aan kunnen optrekken.”