Langzaam stroopt het verkeer op. Oranje lichten knipperen alarmerend boven het wegdek. ’s Morgens en ’s avonds loopt het verkeer op de A2 vast. Rijkswaterstaat probeert met tijdelijke maatregelen een oplossing te bieden in het Brabantse land. Tevergeefs.Een proef om de reistijd over een van de belangrijkste verkeersassen van ons land te beperken, is mislukt. Op drukke tijden zijn automobilisten maar liefst acht minuten langer onderweg. „We hadden gehoopt op acht minuten winst”, zegt verkeersmanager Joost Pijnappel van Rijkswaterstaat. „Dat is niet gelukt. Helaas.”

Welke maatregelen hebt u genomen?
„In de avondspits hebben we de snelheid tussen Oudenrijn en Deil verlaagd van 100 naar 70 en tussen Zaltbommel en Den Bosch van 120 naar 90. Bij Zaltbommel is een ritslocatie verplaatst, die samenviel met de invoegstrook uit Zaltbommel. Automobilisten moeten daardoor eerder ritsen. Het doel van de maatregelen is het verkeersbeeld rustiger te maken. Door rembewegingen te voorkomen, blijven schokgolven in het verkeer uit en voorkom je dat het verkeer uiteindelijk tot stilstand komt. Eigenlijk wilden we de spits uitstellen door remmen aan het begin van een spitsperiode te voorkomen.”

Hoe waren de verwachtingen?
„We hadden goede hoop dat we met kleine maatregelen een klein effect zouden kunnen bereiken. In theorie klopt het, in de praktijk niet.”

Waardoor is de proef mislukt?
„We weten de oorzaken nog niet. Het is een combinatie van factoren: het aantal op- en afritten, gedrag van weggebruikers, de hoeveelheid vrachtwagens, het aantal rijstroken, het zicht op de weg. Er zijn geen modellen om het resultaat precies te voorspellen.”

Moet de proef nu in de ijskast?
„Nee. Op andere weggedeelten boeken we met zulke maatregelen succes. Op de A28 tussen Utrecht en Zeist, op de A12 tussen Zevenaar en Velperbroek en op de A50 tussen Grijsoord en Valburg.”

Waarom lukt het op andere locaties wel?
„We kunnen dat nog niet overzien. We gaan als Rijkswaterstaat deze resultaten van vergelijkbare, succesvolle proeven op elkaar leggen en proberen dan de oorzaken te achterhalen.”

Hebt u zelf misschien al een idee?
„Ik vermoed dat het met de lengte van het proeftraject op de A2 te maken heeft. Daardoor ontstaan er toch gaten in het verkeersbeeld van een paar honderd meter. Dan is de verleiding voor de weggebruiker groot om even gas te geven. Daarna moet hij weer volop de rem, waardoor schokgolven ontstaan.”

Wat nu te doen op de A2?
„Even niets. We stoppen met de proef. Mogelijk kunnen we met kleinschalige, kortetermijnmaatregelen nog wat lucht zoeken, zoals toeritdosering, snelheidsbeperking en verlenging van uitvoegstroken. Het wachten is echter op langetermijnmaatregelen. Tussen Amsterdam en Maastricht gebeurt er veel. Wegverbredingen en extra stroken. Dan voeg je substantieel capaciteit toe. Dat kan nog jaren duren.”

De automobilist moet voorlopig geduld hebben?
„Ik vrees het wel. We kunnen helaas geen vrije doorgang garanderen op de snelwegen. Automobilisten moeten zelf hun ideale reisgedrag zoeken.”

Teleurgesteld?
„Toch wel. Je hoopt toch de gouden oplossing te vinden. We kunnen files echter niet op korte termijn aanpakken. Aan de andere kant hebben we weer ervaring opgedaan. Er zitten leermomenten in. Daar doen we ons voordeel mee.”

U blijft optimistisch?
„Uiteraard. De proef is gelukt. We hebben weer meer kennis. Alleen het resultaat is niet wat we wensten.”