De nu 54-jarige Folkerts zegt in een interview met het Duitse weekblad Der Spiegel in een verwijzing naar de moord: „Ik betreur het ten zeerste.” Folkerts schoot de agent, Arie Kranenburg, destijds neer toen hij bij een politiecontrole werd aangehouden en al schietend probeerde te ontkomen.De Duitser kreeg in Nederland wegens moord en poging tot moord twintig jaar gevangenisstraf, maar de Nederlandse justitie leverde hem in oktober 1978 uit aan Duitsland, waar hij werd gezocht wegens zijn RAF-activiteiten. Een rechtbank in Stuttgart veroordeelde hem voor betrokkenheid bij de moorden op de industrieel Hans Martin Schleyer en rechter Buback tot levenslang.

Folkerts kwam in 1995 voorwaardelijk vrij, zeer tot ongenoegen van de weduwe van de vermoorde agent. Haar protesten leidden er in 2005 toe dat de Nederlandse justitie Duitsland verzocht Folkerts opnieuw op te pakken en alsnog de twintig jaar te laten uitzitten die hij in Nederland kreeg.

Folkerts zegt in het interview dat hij zich de gevoelens van de nabestaanden van Kranenburg wel kan voorstellen. Hij noemt het buitengewoon spijtig dat hij zijn daad niet ongedaan kan maken. Ook gaat hij in op zijn beweegredenen om zich bij de RAF aan te sluiten: „We geloofden dat we in samenhang met wereldwijde bewegingen iets konden doen in de richting van bevrijding en sociale gerechtigheid. Maar de theorie en het optreden van de RAF hebben aangetoond dat dit onjuist was.”

Folkerts stelt zich kritisch op tegenover het Nederlandse verzoek dat hij alsnog twintig jaar moet zitten voor de moord op Kranenburg. Hij meent dat hij voldoende is gestraft en suggereert politieke beweegredenen bij de Nederlandse autoriteiten. „Ik hoop dat na drie decennia de tijd van bestraffen voorbij is”, aldus Folkerts.

Een rechtbank in Hamburg moet zich nog over het in augustus 2005 ingediende Nederlandse verzoek uitspreken.