„De internationale gemeenschap moet nu het leiderschap van de internationale troepenmacht aanwijzen", benadrukte Bush. Hij voegde eraan toe dat voor zo’n internationale missie duidelijke regels moeten gelden. De president stelde dat er een nieuwe resolutie van de Verenigde Naties moet komen, waarin de bevoegdheden van de internationale troepenmacht duidelijk zijn vastgelegd.Bush eiste daadkracht van de internationale gemeenschap inzake de crisis in Libanon. Hij drong er met name bij Frankrijk, dat historische banden heeft met het land aan de oostelijke Middellandse Zee, op aan meer troepen te leveren dan de tweehonderd man die het nu wil sturen.

De Verenigde Staten zijn volgens Bush bereid de internationale vredesmacht te steunen met logistiek, communicatie en informatie van de Amerikaanse inlichtingendiensten. Bush stelde dat de Verenigde Staten zelf „geen tijd verspillen" en vaart maken met het sturen van hulp aan de Libanezen. De president zei dat Washington 230 miljoen dollar (180 miljoen euro) vrijmaakt voor steun aan Libanon. Dat geld is onder meer bestemd voor de aankoop van 25.000 tarwe. Verder is een deel van het geld bedoeld voor de training van de 15.000 Libanese militairen die samen met 15.000 soldaten van de internationale troepenmacht voor rust en orde in de regio moeten zorgen.

Diplomatieke vertegenwoordigers van de 25 EU–lidstaten komen woensdag in Brussel bijeen om te kijken hoeveel troepen de verschillende landen beschikbaar willen stellen voor de VN–vredesmacht. Huidig EU–voorzitter Finland organiseert dat overleg op verzoek van Frankrijk, dat momenteel de leiding over de VN–vredesmacht Unifil in Libanon heeft. Parijs heeft gezegd de leidende rol over een versterkte VN–macht te willen houden, ondanks de slechts tweehonderd militairen die Frnakrijk tot dusver beschikbaar heeft gesteld.

Het land dat bereid is de meeste militairen naar Libanon te sturen, is Italië. De Italiaanse regering heeft enkele duizen militairen toegezegd. Israël heeft Rome gevraagd de vredesmacht te leiden, maar de Italiaanse premier Romano Prodi heeft aan dit verzoek vooralsnog geen gehoor gegeven. Nederland heeft al laten weten geen troepen beschikbaar te zullen stellen aan de VN–macht, omdat Defensie al actief is in Afghanistan, Bosnië en Congo.

Niet alle landen die troepen willen leveren, zijn wat Israël en Libanon betreft welkom. De Israëlische premier Ehud Olmert heeft duidelijk gemaakt dat Israël geen bijdragen aan Unifil wenst van landen die geen diplomatieke relatie met de Joodse staat hebben. Daarmee lijkt Israël de deelname te gaan blokkeren van Indonesië, Maleisië en Bangladesh, die alle drie troepen hebben toegezegd. Geen van deze moslimlanden onderhoudt diplomatieke relaties met Israël.

Ook Libanon heeft zijn eisen gesteld. President Emile Lahoud zei dat landen die militaire banden hebben met Israël geen deel mogen uitmaken van de vredesmacht.

Israël en Libanon onderhouden geen formele betrekkingen met elkaar. Olmert liet maandag echter doorschemeren dat hij best met Libanon over intensievere betrekkingen wil praten als de Libanese premier Fouad Siniora zijn hervormingsgezinde koers voortzet.

Voor vredesoverleg met Syrië, dat jarenlang een zeer stevige vinger in de pap had in Libanon, voelt Olmert voorlopig niets. De Israëlische premier zei dat hij pas met de Syrische machthebbers onderhandelingen wil aanknopen „als dat land is gestopt met het steunen van terreurgroepen." Olmert doelde onder meer op de vermeende wapenleveranties van Syrië aan Hezbollah.