Het complex, dat 552 kamers en woningen omvat, biedt voor een deel vriendengroepen huisvesting. Een woning waarin keuken, douche en toilet en een woonkamer wordt gedeeld. „Daarmee willen we inspelen op de behoefte van jonge studenten”, zegt Karin Smeets van de Stichting Studentenhuisvesting Utrecht.Ondanks de heersende bouwwoede is de kamernood onder studenten niet opgelost, erkent Smeets. Maar de wachttijden van tweeënhalf jaar zoals die in 2002 werden geregistreerd, zijn er niet meer, zegt ze. „Wie moeite doet, vindt binnen twee, drie maanden een oplossing.” Al is het dan soms een tijdelijke, bijvoorbeeld in de vorm van een spacebox, een prefabkamer die per takelwagen wordt afgeleverd.

Soms is een voormalig asielzoekershuis of een zeecontainer ook goed. Anders wel een omgebouwd cruiseschip, zoals in Amsterdam. Het is het mengsel van deze tijdelijke oplossingen en de bouw van echte woningen die de markt van de studentenkamers een wat zonniger aanblik heeft gegeven. Gemeenten en woningcorporaties zijn wakker geschud, nadat minister Dekker (Volkshuisvesting) met het plan kwam om 20.000 woningen voor studenten te verwezenlijken.

Hoewel steeds meer jongeren gaan studeren, is de vraag niet groter dan voorheen. Dat is het gevolg van de door het Sociaal en Cultureel Planbureau gesignaleerde trend dat een groeiende groep studenten langer thuis blijft wonen. Het gemak thuis wint het volgens directeur De Maaijer van Kences, het kenniscentrum studentenhuisvesting, in toenemende mate van een klein kamertje in de studentenstad. Zeker als ze niet al te ver weg wonen.

De nood was altijd het hoogst in Amsterdam en Utrecht. Twee jaar geleden meldde de Landelijke Studentenvakbond (LSVb) dat de wachtlijsten waren opgelopen tot vijf jaar. Dertigduizend studenten stonden te trappelen om op kamers te gaan. Dat zijn er dit jaar zeker minder, weten ze bij de desondanks argwanende LSVb, die deze maand met een inventarisatie komt.

De Maaijer wil niet meer spreken van kamernood. Een uitzondering maakt hij echter voor Amsterdam, waar de markt nog steeds krap is. Het zal een paar jaar duren voordat de hoofdstad dat probleem onder controle heeft, vermoedt hij. Vandaar dat er in Amsterdam-West (op kamernet.nl) nog 450 euro per maand kan worden gevraagd voor een kamer van 9 vierkante meter.

Het nieuwe complex in Utrecht maakt deel uit van de campus, een fenomeen dat tot voor kort in Nederland nagenoeg onbekend was. Nu werken Maastricht, Delft, Leeuwarden, Den Haag, Eindhoven, Leiden en Amsterdam echter aan een dergelijk studentendorp. In Nijmegen wordt de campus volgende maand officieel geopend.

Campuscontracten moeten voorkomen dat studenten als ze zijn afgestudeerd nog jaren blijven hangen. Die overeenkomsten maken het sinds 15 juli wettelijk mogelijk studenten een halfjaar na het voltooien van de studie uit te zetten. „We gaan dat inderdaad controleren”, zegt Smeets. „In zo’n woninggroep heb je natuurlijk snelle en langzame studenten. Daarom sluiten we alleen individuele contracten af.”