Tijdens de Tweede Wereldoorlog, in 1943, beweerde de toenmalige directeur van IBM, Thomas Watson, nog dat er in de hele wereld slechts behoefte zou zijn aan een stuk of vijf computers. De machines die IBM begin jaren zestig maakt, passen net in een zaal van 30 bij 30 meter en vereisen zestig medewerkers voor de bediening.Als in de jaren zeventig steeds kleinere chips beschikbaar raken en Apple en Tandy microcomputers gaan bouwen, besluit IBM zich ook op die markt te storten. Het succes van de IBM-pc is vooral veroorzaakt door de samenwerking met het in 1975 opgerichte Microsoft. De haat-liefdeverhouding tussen reus IBM en dwerg Microsoft blijkt wel uit het feit dat directeur Bill Gates niet eens is uitgenodigd voor de officiële presentatie van de pc.

De goedkope versie van de IBM-pc gaat voor 1565 dollar over de toonbank. Voor dat geld zit er geen scherm bij, zodat de computer alleen te gebruiken is door ’m te koppelen aan een televisie. De Intel 8088-processor heeft een kloksnelheid van 4,77 megahertz en de computer bezit een werkgeheugen van 16 kilobyte. Gegevens bewaren is mogelijk op een cassettebandje of via een apart aan te schaffen diskettestation met een capaciteit van 160 kilobyte. Een harde schijf heeft het apparaat niet.

Het besturingsprogramma van Microsoft, MS-DOS, werkt ook op de goedkopere klonen van de IBM-pc en zo ontstaat het begrip IBM-compatible, dat veel andere merken later op hun machines plakken. Nog steeds is IBM actief op de markt van personal computers en laptops, maar nu via de Chinese dochter Lenovo. Lenovo is na Dell en HP de derde pc-fabrikant ter wereld.