De onderlinge coördinatie moet ook veel beter. De informatievoorziening aan de getroffenen moet actiever en begrijpelijker en de hulpverlening moet veel meer oog en begrip hebben voor plaatselijke gebruiken en gevoeligheden. Het mandaat van de hulpverlening moet terug naar de lokale gemeenschap, waaraan de buitenlandse hulpverleners ondersteunend moeten zijn.Dat staat in een vrijdag in Londen gepresenteerde kritische evaluatie van de hulpverlening na de tsunami van eind 2004. De Tsunami Evaluatie Commissie (TEC), die het rapport publiceerde, bestaat uit meer dan veertig internationale hulporganisaties, instellingen van de Verenigde Naties en donorlanden.

De commissie werd in februari 2005 ingesteld. Haar rapport markeert een unieke samenwerking tussen deze partijen en leidde tot een evaluatie die niet eerder na een grote natuurramp tot stand kwam. Een deel van de kritische conclusies lekte vorige week al uit. Het rapport staat ter verdediging van de hulporganisaties ook uitgebreid stil bij de enorme complexiteit van de ramp. De tsunami’s troffen veertien landen over een groot gebied en de noodzaak tot directe hulpverlening was zelden zo groot. Behalve lokale en nationale hulpverleners kwamen ook talrijke particulieren en internationale krijgsmachtonderdelen in actie.

Amateurisme moest het opnemen tegen professionele hulpverlening, groot geld bokste tegen klein geld, organisaties trokken vanuit hun signatuur of achtergrond hun eigen agenda’s en media uit heel de wereld zaten goed en slecht geïnformeerd alle hulpverleners als nooit tevoren op de nek.

De al direct geconstateerde gebrekkige coördinatie werd in Indonesië en Sri Lanka nog eens extra aangetast door gewapende conflicten, politiek opportunisme en corruptie en bureaucratie bij lokale overheden.

De TEC stelt dat er al met al sprake is geweest van een gemiste kans. De rapportage rept van arrogantie en onkunde bij bepaalde internationale hulpverleners, waardoor bijvoorbeeld woonprojecten voor slachtoffers uit de grond werden gestampt die niet passen in de lokale gemeenschap en die alleen leidden tot verdere ongelijkheid.