De tbs-maatregel is vrij uitzonderlijk bij zulke jonge verdachten, maar justitie ziet geen andere mogelijkheid om de maatschappij tegen de Harderwijker te beschermen. De verdachte heeft zich tijdens de zitting beroepen op zijn zwijgrecht.Op kleding van het meisje dat in december slachtoffer werd van een kinderlokker is DNA- materiaal van de verdachte gevonden. In het andere geval, dat in september speelde, heeft een vriendje van het slachtoffert een jongeman en het meisje in de bosjes zien verdwijnen. Later herkende de jongen de verdachte. Advocaat L. J. Steenbergen zette vraagtekens bij die herkenning en suggereerde dat er mogelijk een tweede kinderlokker actief is geweest.

De verdachte werd in 2004 als minderjarige veroordeeld voor vier vergelijkbare zedendelicten. Hij is toen wel behandeld, maar deskundigen betwijfelen of een behandeling ooit zin zal hebben, gezien de ernst van zijn ontwikkelingsstoornis. Tijdens de zitting werd overigens niet besproken wat die stoornis inhoudt. Wel werd duidelijk dat de Harderwijker nauwelijks toerekeningsvatbaar is en zijn leven lang gecontroleerd, begeleid en „begrensd” zal moeten worden, anders is het gevaar voor herhaling levensgroot.

Advocaat Steenbergen vond dat juist om die reden geen tbs opgelegd moet worden. De maatregel is bedoeld voor behandeling en resocialisatie en zal bij zijn cliënt geen zin hebben, betoogde hij. Hij pleitte voor een andere vorm van hulpverlening, waarbij de jongeman een plaats krijgt in een niet-justitiële instelling waar wel de noodzakelijke controle kan plaatsvinden.

De rechtbank doet op 21 juli uitspraak.