Zag u uw grote schuld, en onmacht om uzelf te redden? Wat werkte dat in u uit? Werden u dat lasten en pakken waaronder u gebukt ging? Was er bij u dat opgeven aan uw zijde, zodat u zeggen moest: Het is buiten hoop? Verloor u toen alle grond en steunsel, zodat u zinken moest onder het uitroepen: „Ik verga”? Heeft u ooit met een indruk gezien dat u te doen had met een heilig en rechtvaardig God en dat er geen genade van Hem was te verwachten buiten Christus? Heeft u dat als een schuldige voor God gebracht, dat u uw doodvonnis wel wilde ondertekenen, dat u de vloek verdiend had? Heeft u met de tollenaar mogen uitroepen: O, God, wees mij zondaar genadig?O, vrienden, hoe weinigen weten hiervan. De meeste mensen zijn rijk in hun eigen ogen. O, mens, bedrieg u niet. Al deze farizeese gronden zullen u begeven. Wat uw hoop ook mag zijn op Gods genade en hoe u zich daarmee vleit, zonder Christus bedriegt u zich.

Cornelis van Vollenhoven (”Waarheid in het binnenste”, 1759)