Naam: J. HensingLeeftijd: 69

Woonplaats: Hippolytushoef

Waarom vandaag hier: „Om deze Veteranendag 2006 te beleven. Ik ben hier als detachementscommandant van het Contact Oud-Mariniers. Daaruit zijn er 150 geselecteerd om mee te lopen in het defilé. Ik behoor tot de gelukkigen. Ook jonge veteranen zouden zich veel meer moeten aanmelden bij het Veteranenplatform. Zij horen er ook bij, terwijl zij vaak in veel mindere mate op een dag als deze zijn vertegenwoordigd.”

Waar gediend en wanneer: „Van 1953 tot 1987 ben ik in dienst geweest. Twee jaar lang was ik in Nieuw-Guinea, zes jaar op de Antillen en nog een jaar op de Nederlandse ambassade in Washington als chef-beveiliging. Als marinier heb ik veel gevaren, onder meer op het schip Hare Majesteit Drenthe.”

Belangrijkste herinnering: „De kameraadschap en saamhorigheid tussen de militairen is me het meest bijgebleven. Verder vooral de patrouilles. Het was veel improviseren. In de rimboe wisten we heg noch steg. Enkele Papoea’s waren drager. Ze zorgden voor voedsel dat soms echt niet te eten was of dat je een paar dagen diarree opleverde. Al met al was het een schitterende tijd en de natuur in Nieuw-Guinea was overweldigend.”

Heimwee naar een defilé in Wageningen: „Dat kan ik niet direct zeggen. Het is afwachten hoe het vandaag loopt op deze Veteranendag. Wageningen was geweldig. Ik ben erg benieuwd en ook wel een beetje bezorgd of de Hagenaars wel net zo massaal zullen uitlopen voor dit evenement als de Wageningers. De bevolking is hier toch anders dan op het platteland.”

Vertrouwen in de missie naar Uruzgan: „Mijn wens zou zijn mee te gaan naar Uruzgan. Ik wilde dat ik nog jong was. Ik heb er alle vertrouwen in.”

Naam: J. van der Vorm-de Rijke

Leeftijd: 48

Woonplaats: Dordrecht

Waarom vandaag hier: „Ik ben hier om de veteranendag een gezicht te geven. Ik heb twee voertuigen bij me, een DAF uit 1954 en een jeep van 1960. Mensen moeten kunnen zien dat vrede niet gratis is en welke militairen hun steentje aan die vrede hebben bijgedragen. Deze dag moet een dag zijn voor het volk.”

Waar gediend en wanneer: „In mijn diensttijd van augustus 1979 tot februari 1980 heb ik in Libanon gediend. Het was de eerste grote Nederlandse vredesmissie, met zo’n 7500 militairen die over een periode van vijf jaar werden uitgezonden.”

Belangrijkste herinnering: „De DAF die ik bij me heb, draagt hetzelfde nummer als de vrachtwagen van een 22-jarige sergeant uit onze groep die tijdens de missie op een landmijn reed en omkwam. Dat heeft grote indruk op me gemaakt. Er zijn er meerderen gesneuveld en gewond geraakt, maar de dood van deze jongeman is me altijd bijgebleven.”

Heimwee naar een defilé in Wageningen: „Al vijf keer ben ik in Wageningen geweest. Prachtig. Het defilé hier in Den Haag moet zich nog bewijzen. Het is een doordeweekse dag en daar maak ik me een beetje zorgen over. Veteranen, ook de jonge, moeten gewoon een dag vrij krijgen van hun werkgever.”

Vertrouwen in de missie naar Uruzgan: „Ik kijk er nu natuurlijk als burger tegenaan. Mijn zoon gaat mogelijk ook. Ik sta volledig achter die missie, omdat ik geloof dat de Nederlandse troepen daar goed werk gaan doen. Over de risico’s wordt wat overdreven gedaan. In Nederland vallen jaarlijks duizend verkeersdoden, daar hoor je lang niet zoveel over. Ik geloof dat het goed is dat Nederland zich inspant voor internationale stabiliteit. Dat kun je niet alleen aan anderen overlaten.”

Naam: Elisa Tromp

Leeftijd: 20

Woonplaats: Noord-Scharwoude

Waarom vandaag hier: „Met mijn eenheid mag ik meelopen in het defilé. Lijkt me heel leuk. Maar ik denk toch dat het vooral om de oudere veteranen gaat. Geen probleem, want die vind ik zelf ook het meest interessant.”

Waar gediend en wanneer: „Ik ben van september 2004 tot februari 2005 uitgezonden geweest naar Irak als lid van een inlichtingeneenheid.”

Belangrijkste herinnering: „Vooral de goede samenwerking met elkaar en de vriendschap onderling is me sterk bijgebleven. De omgang met elkaar op het kamp was geweldig. Je wordt als het ware een familie, omdat je constant met elkaar optrekt. Gelukkig zaten er meerdere vrouwen bij mij in de groep. De mooiste ervaring vond ik het uitdelen van kleding aan de lokale bevolking. Ik was onder de indruk van die dankbare kindersnuitjes als ik ze een paar schoenen gaf. Ik heb er een geweldige tijd gehad. Het thuisfront had het naar mijn inschatting moeilijker dan ikzelf.”

Heimwee naar een defilé in Wageningen: „Al een keer eerder heb ik meegelopen in het defilé in Wageningen. Dat was geweldig. Hoe het hier in Den Haag precies allemaal loopt, weet ik niet. Ik hoop dat de sfeer net zo goed is als in Wageningen. Heel mooi vind ik het dat je op een dag als deze met veteranen in gesprek kunt gaan over hun belevenissen. Die zijn toch weer heel anders, maar ook indrukwekkend. Ik merk wel dat ze respect hebben dat ik als vrouw op missie ben geweest.”

Vertrouwen in de missie naar Uruzgan: „Ik heb er alle vertrouwen in. Als ik zou moeten gaan, zou ik direct ja zeggen. Ik denk dat het goed is dat we daarheen gaan. We kunnen toch bijdragen aan de vrede daar. Maar gevaarlijk is het absoluut. Ook al wordt de uitzending naar Uruzgan consequent aangeduid als vredesmissie, ze is toch meer een vechtmissie, denk ik.”