”Moeder en God, die twee zijn tegelijk ons huis binnengekomen. Ze hebben er alles veranderd”. Rita’s vader hertrouwt en zij moet elke zondag naar jeugdkapel. In ”Moeder en God en ik” beschrijft Rita Verschuur wat vaders huwelijk met een streng protestantse vrouw teweegbrengt. Een wonderlijk soort autobiografie, waarbij ze per hoofdstuk een bepaald partje van haar leven vertelt. De ene keer is dat de tekenwedstrijd bij twee jaar bevrijding, zoals in Jubeltenen en De prijs, de andere keer een logeerpartij in Zweden, zoals in Vreemd land. Verschuur schrijft in korte, bijna commentaarloze fragmenten.

Voor wie zelf protestant is, kan ”Moeder en God en ik” aanstootgevend, of tenminste kwetsend zijn. De vraag is echter of Verschuur hier afrekent met een protestantse jeugd. Veeleer wordt de pijn voelbaar gemaakt van een kind dat lijdt onder de verbroken relatie van haar ouders. Ze wil geen ”moeder”, ze wil haar vertrouwde ”mama”. Ze is slim, en ziet hoe veel invloed de nieuwe moeder heeft en hoe het gezinsleven door haar wordt omgevormd. En vader kiest om de lieve vrede altijd moeders kant.

Rita verlangt wat ieder kind wil, namelijk dat ouders samen blijven en onvoorwaardelijk van elkaar en van hun kind houden. Het is niet primair het protestantse geloof, maar het is de ongewenste stiefmoeder waar het kind Rita zich tegen afzet.