De Stichting van de Arbeid (STAR), waarin werkgevers en werknemers zitten, heeft de gedragscode in 2003 opgesteld. In de code staat beschreven waaraan regelingen voor klokkenluiders moeten voldoen. Het idee achter de code was dat die onnodige schade voor ondernemingen en betrokken werknemers kan voorkomen als misstanden aan de grote klok worden gehangen.Bijna driekwart van de werkgevers is niet bekend met de code. Ook de meeste werknemers (64 procent) kennen hem niet. Slechts een op de tien bedrijven heeft een specifieke procedure voor het aan de kaak stellen van misstanden. In vrijwel geen enkele cao zijn er afspraken over gemaakt.

Wel zegt een meerderheid van zowel werkgevers als werknemers dat in hun bedrijf wel iets is geregeld. Er is bijvoorbeeld een vertrouwenspersoon aan wie misstanden kunnen worden gemeld, of er zijn duidelijke afspraken hoe en waar die gemeld kunnen worden.

Dit soort afspraken zijn volgens de code een voorwaarde voor een goede procedure. Van de ondernemingen die aangeven geen specifieke procedure te hebben, heeft 12 procent wel een regeling die voldoet aan alle voorwaarden uit de gedragscode.

Grote bedrijven hebben vaker een regeling dan kleine. Beurgenoteerde bedrijven zijn volgens de voor hen geldende Code Tabaksblat verplicht een klokkenluidersregeling te hebben.

Minister Aart Jan de Geus van Sociale Zaken heeft de STAR gevraagd hoe de code meer aandacht kan krijgen. Ook wil hij weten hoe de stichting aankijkt tegen een eventuele verplichting. Zelf geeft hij daar niet de voorkeur aan.

GroenLinks wil een wettelijke regeling voor de bescherming van klokkenluiders. De partij had al eerder een initiatiefwet daartoe ingediend. Maar de behandeling daarvan was opgeschort toen de gedragscode er kwam. Nu de code zo weinig bekend blijkt, wil GroenLinks de initiatiefwet weer op de Kameragenda zetten.