Zij kwam hiermee na gesprekken met de Stichting Mijn Koffie. Begin mei wilden daklozen koffie gaan verkopen bij de Amsterdamse metrostations, maar het gemeentelijk vervoerbedrijf GVB stak daar een stokje voor. Hete koffie is in de metro gevaarlijk en de bekertjes zorgen voor te veel rommel. Gehrels is het daarmee eens en vindt ook een proefperiode daarom onwenselijk.De gemeenteraad stond echter sympathiek tegenover het initiatief van Mijn Koffie en dwong de wethouder een andere oplossing te zoeken. Zij ging met de initiatiefnemers om de tafel en kwam met vijf opties. Met twee opties wil zij verder aan de slag. Het GVB biedt tien deelnemers van Mijn Koffie een baan aan en daklozen kunnen via de Dienst Werk en Inkomen een traject volgen dat is gericht op participatie op de arbeidsmarkt.

Een andere oplossing betrof de verkoop van bekertjes bedrukt met gedichten, waarbij de koper er desgewenst koffie bij zou krijgen. Ook zou de gemeente een ontheffing kunnen invoeren voor het venten van koffie of de koffieverkoop als een dienstverlening kunnen aanmerken, net zoals bijvoorbeeld voor een schoenpoetser of een fotograaf.

Deze laatste oplossingen zouden de bezwaren van het GVB niet wegnemen en stuiten op te veel andere bezwaren, schrijft Gehrels. Zo trekt dit ook andere straathandelaren aan om creatieve oplossingen te verzinnen. Eerder wees de gemeente vergelijkbare initiatieven af op grond van de regels voor straathandel, zoals de rozenverkoop door invaliden.

De Stichting Mijn Koffie wilde daklozen met het project de mogelijkheid geven een eigen bestaan op te bouwen en onderdak te verkrijgen. Dit moest mogelijk worden door van de opbrengst op een stuk land in Zaandam, dat eigendom is van een van de bestuursleden van de Stichting, een woning te bouwen en landbouwactiviteiten te beginnen. De stichting wilde beginnen met vijf koffieverkopers en uiteindelijk 150 daklozen koffie laten verkopen.