Abbas is ervan overtuigd dat de meeste Palestijnen het document zullen accepteren. Hij strijkt met het referendum Hamasleiders tegen de haren in, die er een poging in zien hun regering ten val te brengen. Vandaag vergaderde het Palestijnse parlement, de Palestijnse Wetgevende Raad, over het stuk.De laatste keer dat de Palestijnen naar de stembus togen was op 25 januari. Toen kozen de Palestijnen met grote meerderheid voor het radicale Hamas, dat het bestaansrecht van Israël niet erkent en in de afgelopen jaren verantwoordelijk was voor talloze aanslagen.

Israël en het grootste deel van de internationale gemeenschap willen geen zaken doen met deze radicale machthebbers. De geldstroom naar Hamas -Israëlische belastinggelden en donaties van andere landen- werd grotendeels stopgezet. Ondertussen bestaan er hevige spanningen tussen Hamas en de Fatahpartij van Abbas, die zich soms uiten in vuurgevechten.

Het ”nationaal verzoeningsdocument van de gevangenen” zou een uitweg moeten bieden. Het is opgesteld door Palestijnen die zich in Israëlische gevangenissen bevinden. De bekendste is Marwan Barghouti, een Fatahleider die door Israël is veroordeeld vanwege zijn betrokkenheid bij aanslagen. Ook hebben leiders van Hamas, Islamitische Jihad, het Volksfront voor de Bevrijding van Palestina en het Democratisch Front voor de Bevrijding van Palestina hun handtekeningen onder de tekst gezet. Inmiddels hebben de leiders van Hamas en de Islamitische Jihad hun steun weer teruggetrokken, omdat ze het oneens zijn met het referendum.

Het document is vooral bedoeld om orde te scheppen in de chaos die in de Palestijnse gebieden heerst en om de geschillen tussen de partijen bij te leggen. Het geschrift begint met een tekst uit de Koran. Het eerste punt stelt dat de Palestijnen het recht hebben op zelfbeschikking, „inclusief het recht om hun eigen staat op te richten met al-Quds al-Shareef (Jeruzalem) als hoofdstad van alle gebieden die in 1967 werden veroverd.”

Er wordt geen melding gemaakt van de wens in vrede naast Israël te leven of van Israëls bestaansrecht.

Verder roepen de opstellers op tot versterking van de Palestijnse Bevrijdingsbeweging PLO als overkoepelende organisatie voor Palestijnen overal ter wereld. Ook Hamas en Islamitische Jihad moeten erbij worden betrokken.

Palestijnen blijven volgens de opstellers recht houden op „verzet.” Dat komt in de ogen van Israëliërs neer op het voorzetten van terreuraanslagen. Palestijnse gevangenen moeten worden vrijgelaten en de Palestijnse vluchtelingen moeten terugkeren.

De gevangenen roepen ook op tot een hervorming van het Palestijnse veiligheidssysteem en het beëindigen van de staat van chaos en wetteloosheid.

Wat Israël betreft is het document irrelevant. Van voortgaande terreur tegen Israëlische burgers of terugkeer van Palestijnse vluchtelingen kan geen sprake zijn. Wat Israël betreft moet er worden onderhandeld over de grenzen.

Premier Ehud Olmert zei in een interview zaterdag met het Britse blad The Independent dat alleen de zogeheten routekaart voor de vrede acceptabel is. Dit uit april 2003 daterende plan beschrijft een aantal stappen die beide partijen moeten nemen. Het proces moet uitmonden in een Palestijnse staat naast Israël.

Maar het lijkt uitgesloten dat de partijen terug zullen keren naar de onderhandelingstafel zolang Hamas weigert het bestaansrecht van Israël te erkennen, het geweld te stoppen en de eerdere akkoorden te honoreren.