In de afgelopen weken kan het niemand zijn ontgaan dat dit festijn ophanden was. Veel straten en winkels in ons land kleurden oranje. Bij honderdduizenden voetballiefhebbers loopt de Oranjekoorts inmiddels behoorlijk op. Morgen zal de temperatuur van de Oranjethermometer voor het eerst pieken, want dan speelt het Nederlands elftal de eerste wedstrijd.Voetbal beheerst de komende weken het publieke debat en de privéagenda. Tot het moment dat voor Nederland het spel uit is. Miljoenen in ons land hopen dat de koorts enkele weken aanhoudt, slechts weinigen wensen dat die vandaag nog over is.

Inmiddels zijn allerlei instanties het er wel over eens dat het WK leidt tot maatschappelijke ontwrichting, zij het dat de meerderheid het wel een prettige ontwrichting vindt. Dat de kosten van de organisatie de pan uit rijzen, is ook al lang geaccepteerd. Dat het liederlijk gedrag van supporters geregeld alle perken te buiten gaat, wordt hooguit een vervelende bijkomstigheid genoemd.

En dat bedrijven tijdens en na wedstrijden met hoge (voetbal)ziektecijfers te maken krijgen, daarover moet niet worden gezeurd. Ondernemers die bij verzuim op of na de dag van een belangrijk voetbalduel arboartsen direct controles laten uitvoeren, zijn in de ogen van velen kleinzielig.

De gekte is totaal en totalitair. Wie niet meedoet, plaatst zich buiten de gemeenschap. Dat geldt in de werksituatie, maar ook privé.

Wie tijdens het werk en in de pauzes niet over voetbal praat is een outcast. Wie zich tijdens wedstrijden over de stille straat begeeft, wordt nagewezen. Wie na een overwinning zich niet als een dwaas op straat gedraagt, wordt ook nagewezen.

Natuurlijk is tegen een partijtje voetballen met vrienden geen bezwaar te maken. Zeker is het waar dat bewegen van belang is voor de gezondheid van een mens. Maar de voetbalcompetitie die nu is begonnen, strijdt volledig met de christelijke levenswandel.

Het is nooit aangenaam om buitenspel te staan. Toch wordt van christenen gevraagd deze positie te kiezen. Bewust, volledig en van harte.

Niet in de eerste plaats omdat er sprake is van maatschappelijke ontwrichting, evenmin vanwege de geldsmijterij. Het gaat hier om een wezenlijker zaken. Voetbal is religie, is thans de enige werkelijke wereldgodsdienst. Bij het WK voetbal is direct de naam en de eer van God in het geding. Die worden aan anderen gegeven. Topvoetballers worden door hun eigen fans ”godenzonen” genoemd; hun worden bovennatuurlijke gaven toegedicht.

Die verheerlijking, die eer komt deze snelle lopers en tegelijk deze nietige schepselen niet toe. De Bijbel is daar glashelder over: „Gij zult Mijn eer aan geen ander geven.” De voetbalgekte poogt God van Zijn troon te stoten. Dat is het kernpunt waar het om draait.

Alleen al om die reden is het voor mensen die Christus’ naam belijden onmogelijk om zich over te geven aan de voetbalgekte.

Daarbij komt dat -ook buiten de WK-periode- veel wedstrijden op zondag worden gespeeld. De dag die God de mens heeft gegeven om die aan Hem te wijden, wordt opgeëist door koning voetbal. Dat is regelrecht in strijd met Gods gebod. Hij wil dat we Hem met een volkomen hart dienen. Elke dag, maar allereerst op zondag.

Dragers van het teken van de doop zijn door God apart gezet. Als gevolg daarvan staan zij misschien nu wel apart in hun omgeving. Maar juist dan wil de Schenker van dat merkteken erbij staan. Het WK en het dienen van Christus kunnen niet samengaan. Naast de banier van Christus is geen plaats voor een oranje voetbalvlag.