Arthur Krebbers uit Londen
„Wees geen taxichauffeur, laat uw kinderen naar school fietsen!” Met dit appel aan ouders lanceerde Transport For London (TFL) afgelopen maand de Bike to School Week. Want, zo meldt de organisatie, transport per stalen ros is supergezond voor de achterbankgeneratie.
Het maakt je „fitter, alerter en slimmer” zo stelt de website van de campagne. Wist u bijvoorbeeld dat Albert Einstein zijn befaamde E=MC-theorie bedacht toen hij aan het fietsen was?Met een serie ludieke tv- en radiospotjes probeert TFL aan te haken bij de hernieuwde populariteit van de tweewieler in de Britse hoofdstad. Wie een aantal jaar niet in deze contreien is geweest, zal zich ongetwijfeld verbazen over het straatbeeld. De zwarte taxi’s en de rode dubbeldekkers hebben een geduchte concurrent gekregen in de vorm van het groeiend aantal fietsers. In nog geen vijf jaar tijd is het aantal reizen dat met de fiets wordt gemaakt, met ruim 100 procent gestegen.
Een van de hoofdoorzaken hiervan lijken de bomaanslagen die afgelopen zomer in de metro werden gepleegd. Een werknemer bij een fietswinkel in het centrum van de stad vertelde mij dat sinds juli 2005 het aantal klanten bij hem enorm is gestegen. Verrassend vond hij vooral de vastberadenheid van de nieuwe binnenkomers: ook in de gure winter bleef men de fiets trouw.
De fietslobby is het paradepaardje van burgemeester Ken Livingstone, die dit jaar 26 miljoen pond (zo’n 39 miljoen euro) heeft uitgetrokken voor investeringen in nieuwe infrastructuur. En dat is maar goed ook. Een fietsstrook hier eindigt veelal abrupt na een paar honderd meter, waarna de arme fietser weer overgeleverd is aan de verkeersjungle van gemotoriseerde voertuigen.
De gemiddelde fietser heeft zijn uitrusting hier ook op aangepast. Al is het niet wettelijk verplicht, toch draagt vrijwel iedereen een helm en een fluorescerend vest. Daarnaast hebben veel fietsende Londenaren een mondlapje tegen de alom aanwezige smog.
De opkomende fietsrage lijkt ook zo zijn excessen te kennen. Momenteel is het onder jongeren bijvoorbeeld hip om fiets-taxiraces door de stad te ondernemen - schaterlachend dwingen zij zo arme chauffeurs haastig te slalommen langs diverse wegobstakels, met een koor van toeters en verwensingen van automobilisten als gevolg.
Het fenomeen doet enigszins denken aan de taferelen die zich in het laatvictoriaanse tijdperk afspeelden: in 1898 overwoog de Britse overheid zelfs een registratieplicht voor fietsers, wegens hun „roekeloze rijgedrag.”
Maar daar zal het gelukkig wel niet van komen. Fietsen heeft namelijk kamerbreed aan populariteit gewonnen: de All-Party Parliamentary Cycling Group die zich ten doel stelt „het imago en de status van fietsen te bevorderen” kan rekenen op steun van zowel regering als oppositie.
Behalve dat wordt het vervoermiddel ook in de politieke strijd geworpen. Zo fietst Conservatieve partijleider David Cameron sinds kort dagelijks naar zijn werk. De politicus wil hiermee zijn ’groene gezicht’ tonen en ook het ”mannen in benzineslurpende auto’s”-imago van zijn partij bijstellen. Ongetwijfeld zal hij over een aantal jaar ook zijn kinderen (de oudste is drie) gebieden dit voorbeeld te volgen.