Kort na de uiteenzetting van HB-lid Van Leeuwen vraagt een jongeman („Ik ben vader van vier dochters, dus het onderwerp raakt me wel”) het woord. Hij vermoedt dat hij het zijn tienerdochters niet kan uitleggen: „Kan zij, bij wijze van spreken, straks wel lid van de raad van bestuur van Unilever of Shell worden, maar geen gemeenteraadslid van Schiermonnikoog?”Volgens hem is dit de consequentie van het standpunt van het partijbestuur dat vrouwen op het private terrein (verenigingen, bedrijven) wel voluit kunnen participeren, maar op het publieke terrein niet. „Als het om een bindende scheppingsorde gaat, moet die voor alle levensterreinen gelden.” De spreker pleit ervoor „binnen de SGP meer ruimte te laten om vrouwen hun gaven te laten benutten, ook via het passief kiesrecht.”

Een ouder lid van de kiesvereniging denkt er volstrekt anders over. „Het standpunt van het hoofdbestuur is halfslachtig. We lopen gewoon vijftig jaar achter. Denkt u dat dit in de tijd van ds. Kersten, ds. Dorsman en ds. Du Marchie gebeurd zou zijn? We zeggen nu hetzelfde als Kuyper in 1914 stelde. Mijn dochter zei het pas heel eerlijk: Pa, dan kan ik net zo goed lid van de ChristenUnie worden.”

Van Leeuwen heeft er een zware dobber aan. De jonge vader voegt hij toe dat het partijbestuur zijn fiat niet geeft aan vrouwen in directies van bedrijven. „Over dat soort zaken spreken wij ons niet uit.” Het oudere partijlid houdt hij voor „toch voorzichtig te zijn ds. Kersten woorden in de mond te leggen die hij niet heeft uitgesproken, omdat hij niet in deze tijd leefde.”

Zo veel is wel duidelijk: in Veenendaal wordt verschillend over het heikele thema gedacht. Was de kiesvereniging tien jaar geleden mordicus tegen het buitengewoon lidmaatschap voor vrouwen, ook in 2006 heeft het hoofdbestuur de Utrechtse gemeente niet zomaar ’binnen’. Om het zacht uit te drukken: er leven veel vragen bij het voorstel van het partijbestuur.

Het bestuur van de kiesvereniging pakt het debat daarom grondig aan. Eerst een discussieavond met behalve Van Leeuwen ook twee interne sprekers: drs. L. D. van Klinken (Van het ds. Kersten Onderwijscentrum) en P. Schalk (RMU). Pas 20 juni stemt de kiesvereniging over de voorstellen van het hoofdbestuur.

De interne sprekers zijn niet willekeurig gekozen. Van Klinken kan zich goed vinden in de theologische uiteenzetting in de notitie van het hoofdbestuur, maar heeft veel moeite met de conclusies die de partijtop eruit trekt. „Het is voor mij geen principieel punt. Over het regeerambt zijn we het in de SGP gelukkig eens. Maar ik vraag me wel af of we op deze wijze niet bezig gaan met korte termijn politiek. Onze tegenstanders zijn echt niet tevreden met deze wijziging.”

Ook hij vindt het onderscheid tussen publiek en privaat niet sterk. „En het gezin dan? Daar is de man toch het hoofd? Dus ook buiten het publieke terrein geldt die regel.”

Schalk herhaalt de kernzin van Van Leeuwen. „Die vond ik prachtig: Wij moeten de eenheid proberen te dienen zonder het beginsel los te laten.” De RMU-directeur noemt praktijkvoorbeelden van Kamerlid Van der Staaij, jeugdwerkadviseur Van Veldhuizen en een Veenendaals gemeenteraadslid waaruit blijkt dat het huidige vrouwenstandpunt het beeld van de SGP vaak al te zeer bepaalt.

De twee sprekers komen niet zomaar tot elkaar. En de partijleden in de zaal ook niet. Ook niet na een avond lang -intensief maar waardig- debatteren.

Eens zijn voor- en tegenstanders het wel op één punt. Van Klinken: „Als de partij de voorstellen van het hoofdbestuur aanneemt, moeten we onze gelederen weer sluiten. Dat kan ook, omdat het een zakelijk geschil betreft.” Daar stemt de vader van vier kinderen hartelijk mee in. „Als er een besluit is genomen, moeten we het met ons allen uitdragen.”

„Ook naar uw dochter toe?”, vraagt iemand. „Ja, dat ook. Jazeker.”

Dit is het tweede deel in een korte serie over de discussie op SGP-kiesverenigingen over het vrouwenstandpunt.