Abortus is wettelijk verboden in Zuid–Korea – zowel de vrouw die een zwangerschap laat afbreken als de arts die haar helpt, kan in theorie een gevangenisstraf van één jaar en een zware boete krijgen. Maar in 1973 kwam er een aanvullende wet die vruchtafdrijving toestaat bij vrouwen die een gehandicapt kind op de wereld dreigen te brengen of gevaar lopen te sterven bij de bevalling.

Bovendien stelde de Koreaanse regering in de jaren ’70 alles in het werk om de gezinnen klein te houden – twee kinderen waren het ideaal. Arme vrouwen of tieners die zwanger werden, kregen een tijdlang een toelage als ze hun kind lieten weghalen, en voor het overige werd een absoluut gedoogbeleid gevoerd. Tot vervolgingen leidde het strenge abortusverbod in de strafwet nooit.

Volgens Choi Jung–Min, de vrouw die aan het hoofd staat van de Koreaanse Actieliga tegen Abortus, is het een publiek geheim dat zwangere vrouwen die hun kind niet willen hebben, gewoon even bij de gynaecoloog in de buurt langsgaan om het „probleem” te laten verhelpen. „En de dokter in kwestie zou wel gek zijn om zijn patiënte weg te sturen – aan abortussen wordt goed verdiend.”

De ingreep kost in Zuid–Korea van 300.000 tot 1 miljoen won (250 tot 840 euro). Net als in de rest van de wereld, laten veel Koreaanse vrouwen een abortus uitvoeren omdat ze ongewild zwanger zijn geworden – meestal doordat er iets fout is gegaan bij de anticonceptie of omdat ze niet goed weten hoe ze kunnen vermijden zwanger te worden. Maar heel wat Koreaanse vrouwen beslissen ook tot de drastische ingreep als blijkt dat ze in verwachting zijn van een meisje. Omdat de ingreep vaak wordt uitgevoerd zonder goede psychologische begeleiding, houden veel vrouwen er een trauma aan over.

Aanmoedigen
De kans zit er echter in dat de Koreaanse vrouwen het voortaan moeilijker zullen krijgen om tot abortus over te gaan. De Zuid–Koreaanse regering begint zich zorgen te maken over de vergrijzing van de bevolking en wil jonge koppels aanmoedigen weer meer kinderen te krijgen. In de jaren ’60 telde een gemiddeld Zuid–Koreaans gezin vier à vijf kinderen, maar nu is het gemiddelde onder de twee gezakt.

Het eerste waar de overheid tegen in zou kunnen gaan, is de verspreiding van de morning–afterpil. De moderne Franse versie van dat geneesmiddel, RU 486, is overal in de hoofdstad verkrijgbaar. Volgens Kim Hong–Shin, een parlementslid van de oppositie, is het middel er te koop in 63 procent van de apotheken, terwijl maar liefst 92 procent van de gynaecologen het voorschrijft.

Conservatieve niet–gouvernementele organisaties zijn een campagne gestart om de „abortuspil” te laten verbieden, maar veel Zuid–Koreaanse vrouwen zien dat niet zitten. Ze vrezen dat nog meer ongewild zwangere vrouwen hun toevlucht zullen moeten nemen tot een abortus als de RU 486–pil uit de handel wordt genomen.

Experts zijn van mening dat de Zuid–Koreaanse overheid in de eerste plaats moet zorgen voor een klimaat waarin open over seks kan worden gepraat en waarin iedereen aan goede informatie over anticonceptie kan komen. Dat zou ertoe kunnen leiden dat met name jongeren bewuster gaan handelen, aldus de experts.