Politiek was ’hot’ vorige week. Met vrouwen in de hoofdrol. Het waren allereerst de dames Verdonk en Ayaan Hirsi die in spotlights stonden; ook de dames Lousewies (Van der Laan) en Femke (Halsema) hadden in het debat van dinsdagavond een grote snavel. Circa 5 miljoen Nederlanders hebben het debat van afgelopen week vijf minuten of meer gevolgd. Hectiek in de politiek.Afgelopen maandag kwam het bericht dat Ayaan Hirsi -over de derde naam zal ik het maar niet hebben- zou vertrekken naar de Verenigde Staten om te gaan werken voor de conservatieve denktank van het American Enterprise Institute (AEI). Op zich al een merkwaardig gegeven, omdat ze zich hier niet echt heeft laten kennen als een overtuigd conservatief. Maar goed, misschien ziet zij het als een nieuwe uitdaging om daar onderwerpen als euthanasie, abortus en het homohuwelijk aan de man -en de vrouw- te brengen.

Geen traan
Het vertrek van de VVD-diva wekt bij de SGP-jongeren geen tranen op. Integendeel. ”Geen traan om Ayaan” zo kopte ons persbericht. Voor de goede orde, dat bericht heeft helemaal niets van doen met het vuur dat oplaaide over de vraag of ze al dan niet een Nederlands paspoort zou (moeten) hebben. Over dat vuur, de brandstichters, de olie en de gevolgen van die brand ging het bericht niet.

Bart Jan Spruyt ergert zich, zo blijkt uit zijn schriftelijke aubade aan Ayaan van donderdag, groen en geel aan die minzame attitude van afkeer en dédain. Een attitude die zelfs typerend schijnt te zijn voor de wijze waarop christelijk-rechts Nederland altijd op de liberale politica heeft gereageerd.

Spruyt ziet de SGP-jongeren in casu als een vertolker van het denken van christelijk-rechts Nederland. Voorwaar geen minzaam compliment! Zeker niet nu dit uit de mond komt van de man die het tot zijn werk heeft gemaakt om Geert Wilders van vast voedsel te voorzien.

Is het verwijt van Spruyt terecht? Ik stel voorop dat een deel van de strijd van Ayaan ook die van de SGP is, zij het vanuit een andere motivering. De gevaren van de islam en de onderdrukking van vrouwen in die cultuur noodzaken tot gezamenlijk optreden. Dat wilde Ayaan overigens ook. Zij noemde de recente islamnota van de SGP een „aanrader voor iedereen” en liet noteren: „Ik wil graag met de SGP een gelegenheidscoalitie sluiten tegen de islam.”

Of alle Alimiddelen daarvoor geëigend waren (denk aan de half ontblote vrouwen in Submission I) laat ik hier liggen, evenals het antwoord op de vraag of zij door haar handelwijze bij het islamitische volksdeel juist niet het tegenovergestelde heeft bereikt.

Ongemakken
Merkwaardig is dat wetenschapper Spruyt met geen enkel woord ingaat op de reden waarom verdriet onzerzijds uitblijft. We schreven dat de fervente strijd van Ayaan tegen het moslimgeloof (niet alleen tegen de uitwassen!) is verworden tot een strijd tegen elke godsdienst. De westerse, liberale en seculiere democratie is blijkbaar het hoogste ontwikkelingsstadium van de mensheid dat eventueel met dwang aan nieuwkomers en achtergebleven volken mag worden opgelegd. Ayaan sprak luid en duidelijk uit dat de staat alle politieke en maatschappelijke organisaties moet controleren op de absolute gelijkberechting van vrouwen en homo’s, met de intrekking van subsidie als dwangsom. Ayaan voerde hartstochtelijke pleidooien voor de afschaffing van artikel 23 Grondwet.

Genoeg voorbeelden, die zo sprekend zijn dat zelfs de conservatieve liberaal Wiegel zijn bedenkingen opstapelde. Neemt Spruyt de ’ongemakken’ van het seculier-liberale denkraam voor lief omdat het nu eenmaal zo goed functioneert in de strijd tegen de islam?

De meest wezenlijke tegenstelling is niet die van links-rechts, maar die van christelijk geloof tegenover bijgeloof en ongeloof. Dat levert anno 2006 een tweefrontenstrijd op: tegen de islam en tegen verlichtingsfundamentalisten als mevrouw Ayaan. Geestelijk onderscheidingsvermogen? Als de aanvoerster van de liberale (libertijnse?) jihad vertrekt, wekt dat bij de SGP-jongeren geen tranen.

Over een gebrek aan gevoel voor klasse hoef ik het dan niet meer te hebben. Over boerinnen, islamitische idioten, openbare executies, Fortuyn, Van Gogh, complottheorieën, jaloezie en weemoed evenmin. De SGP gaat door met haar strijd vóór een christelijk Nederland en tegen iedere jihad, van welke aard ook. Omdat tegenover de revolutie slechts het Evangelie verkondigd moet worden.

Jongetje
Ten slotte. In de week van mijn afscheid kreeg ik van Spruyt -tot mijn trots- de titel ”SGP-jongetje”. Die titel draag ik met eer. Het aardige is dat die titel niet alleen iets over mij zegt, maar ook iets over Bart Jans ontwikkeling zelf. Mijn Goudse buurman Spruyt is namelijk een jaar of tien ouder dan ik. Hij moet dan, het kan niet anders, in de puberale fase verkeren. Verklaart dat misschien ook direct de heftige gemoedstoestanden jaloezie en weemoed?

De auteur was tot vrijdag voorzitter van de SGP-jongeren.