Zodra de parkeergarage in aanbouw tegenover het schoolgebouw in zicht komt, staat Westrik even stil. „Dat pand hebben we een paar jaar geleden om financiële redenen afgestoten”, wijst de opleidingsdirecteur van de jubilerende opleiding in Zwolle.Nadat de school zich van de onbetaalbaar geachte ruimte had ontdaan, groeide hij als kool. „Nu verzuchten we regelmatig dat het toch weer tijd wordt om naar wat groters op zoek te gaan.”

Niet alles in het onderwijs is te overzien, wil Westrik er maar mee zeggen. Maar dat de Gereformeerde Hogeschool (GH) bij aspirant-studenten verpleegkunde in beeld is, staat vast.

In tien jaar tijd groeide de opleiding van 125 naar 250 studenten. Hoe verklaart u dat?
„Primair heeft dat natuurlijk met de ontzuiling te maken. Van een puur vrijgemaakte school hebben we ons ontwikkeld tot een breed orthodox-christelijke school. Kijk je naar de herkomst van de leerlingen, dan zie je dat ze veel vaker dan vroeger afkomstig zijn van scholen zoals de Pieter Zandt, de Fruytier en de Van Lodenstein. De groei zit voor een belangrijk deel in de refohoek.”

Dat vindt Westrik een „interessant” verschijnsel. „Ik denk dat het heel veel met vertrouwen te maken heeft. Een school als de Pieter Zandt adviseerde vroeger altijd: Ga naar Ede. Met uitzondering van de ondeugende studenten gaf iedereen daaraan gehoor. Inmiddels kiezen meer Pieter Zandtleerlingen voor Zwolle dan voor Ede. Ik denk dat het ijs gebroken is.”

Vaststaat, zegt Westrik, dat de Gereformeerde Hogeschool er veel aan doet de bestaande identiteit te handhaven. „Wie hier wil studeren, moet onze uitgangspunten delen. Het respecteren van de grondslag is niet genoeg.” Westrik wijst op het identiteitsdocument van de school dat randkerkelijke en vrijzinnige studenten krijgen toegezonden. „Nadat ze het hebben gelezen, haken de meeste twijfelaars vanzelf af.”

Voor de gereformeerde gezindte is de GH een veilig bastion?
„Dat is niet de manier waarop we ons willen profileren. In deze gebroken en harde wereld gaan wij niet in ons eentje veilig zitten zijn. Door ons toedoen moet in de gezondheidszorg het navolgen van Christus gestalte krijgen. Dat is voor ons bestaansrecht essentieel.”

Onder leiding van Westrik besloot de school drie jaar terug het curriculum volledig om te gooien. De internationalisering van het onderwijs en de groeiende zeggenschap van de beroepsverenigingen van verpleegkundigen speelden daarbij een rol. „Ze wilden graag meepraten over de vaardigheden die verpleegkundigen na hun opleiding moeten hebben”, zegt Westrik over de beroepsverenigingen. „Wat ons betreft prima, zolang je je eigen ideeën over de zorg maar in ere houdt.”

Hoe zou u de ideeën van de GH willen omschrijven?
„Wij pretenderen dat we als christen een behoorlijk verschil kunnen maken. Als het goed is, wordt het zorgproduct anders, zodra je het laat kleuren door je identiteit. In die identiteit zit ook onze meerwaarde. Zolang we die bieden, hebben we toekomst.”

Westrik activeert zijn laptop. Op de muur verschijnt het verpleegkundig model van de Amerikaanse hoogleraar Betty Neuman, in Zwolse kringen een autoriteit. Kenmerkend voor het mensbeeld van Neuman is haar grote nadruk op de spirituele kant, zegt Westrik. „Levensbeschouwing en identiteit zijn in haar ogen voor het menselijk functioneren van wezenlijk belang. Veel verpleegkundigen worstelen ermee of ze tijdens hun werk wel zingevingsvragen aan de orde kunnen stellen. De benadering van Neuman biedt christenen een unieke mogelijkheid om de identiteit op professionele wijze tot uitdrukking te brengen in hun werk.”

Vast niet elke seculiere gezondheidsinstelling zit daar op te wachten.
„Ouders stellen bij open dagen wel eens de vraag of we met onze manier van werken wel goed in de praktijk terechtkunnen. Daarover kan ik hen gerust stellen. De instellingen roemen onze studenten, en de studenten zijn tevreden over hun opleiding, zo blijkt onder andere uit de HBO Monitor.”