Maar nu naakt het pensioen voor de op 20 juni 1942 in Nederlands–Indië geboren, maar nog altijd jeugdige Monod. Zijn beoogd opvolger is kapitein–luitenant ter zee W. Cosijn. Die krijgt ruim de tijd om zich in te werken, vooralsnog als adjudant.Een ceremoniemeester houdt zich bezig met alles wat in de praktijk nodig is voor het goed en vooral waardig laten verlopen van koninklijke activiteiten, zoals bijvoorbeeld het staatsbezoek aan Letland volgende week.

Alleen de placering van genodigden bij de diverse evenementen is altijd al een geweldig gedoe. Niet iedereen kan zomaar naast iedereen zitten en van automatisch doorschuiven bij een leeggekomen plaats kan ook al geen sprake zijn. Het bureau van de ceremoniemeester op Paleis Noordeinde heeft er altijd de handen vol aan, tot het laatste moment.

Wie goed oplette, zag Monod de afgelopen jaren ook menigmaal voor de koningin uit snellen (hij is de enige hoveling die dat mag doen) om te controleren of alles wel helemaal perfect verliep of om plaatsen aan te wijzen. Geen detail ontging hem. Hij bereidde zich altijd op grote gebeurtenissen voor door voor zichzelf als het ware een film af te draaien over hoe het zou gaan. Niemand mag immers in verlegenheid worden gebracht door een vergissing, niemand mag erdoor beledigd worden. Het protocol wordt vooral gezien als een hulpmiddel: het verschaft mensen informatie wat ze moeten doen, dus duidelijkheid en daardoor wat minder onzekerheid.

De goedlachse Monod bleef altijd op de achtergrond, maar kreeg tijdens het staatsbezoek aan Thailand is 2004 bijzondere aandacht van koningin en pers. Op een ereveld met de slachtoffers van het Birma–Siam–spoor bracht hij de koningin naar het graf van zijn vader. Die was als dwangarbeider van de Japanse bezetter bij het werk aan de spoorlijn bezweken. Zijn zwangere vrouw bleef achter en beviel in een vrouwenkamp van de kleine Gilbert. Zijn vader had de naam nog voor hem uitgezocht.