Boem, boem, rikketik, beng, beng. Het is een waar muzikaal spektakel voor de ingang van ’s Heeren Loo. Op straat liggen tientallen instrumenten uitgestald, zoals triangels, trommels en sambaballen. De verstandelijk gehandicapten grijpen hun kans en maken er een vrolijk orkest van.De muziekinstrumenten zijn zojuist gebracht door enkele vrijwilligers van de Nederlandse militaire basis in Seedorf. Militairen en hun familie gebruikten ze jarenlang in hun fanfarekorps. Omdat de basis haar deuren sluit, hebben de instrumenten geen functie meer. De militairen besloten hun speelgerei niet bij het oud vuil neer te zetten, maar aan de verstandelijk gehandicapten in Wekerom te geven.

André van Dijk is ontzettend blij met het bijzondere cadeau. Hij is begeleider bij dagactiviteitencentrum Doedac van ’s Heeren Loo. Met een andere collega biedt hij aan ongeveer zeventig verstandelijk gehandicapten muziektherapie aan. „De meeste cliënten leven in een eigen wereldje. Zij kunnen zich moeilijk met woorden uiten. In muziek kunnen ze hun emoties kwijt.”

Op dit moment heeft Doedac een eigen muziekruimte met verschillende instrumenten, zoals een piano, een orgel en trommels. De nieuw aangekomen instrumenten zijn volgens Van Dijk een welkome aanvulling. „Muziekinstrumenten zijn duur. Met alle bezuinigingen in de zorg zijn ze bijna niet te betalen. Nu krijgen we ze gratis. Dat is mooi meegenomen. We gaan er zeker goed gebruik van maken.”

Ook de vaste bezoekers van het dagactiviteitencentrum weten wel raad met de instrumenten. Erica slaat er met twee houten stokjes stevig op los. De trommel trilt op het asfalt. Het cadeau van de militairen vindt ze „heel aardig. Ik ben wel eens in Duitsland geweest, dat is ver weg hoor. De koffie is er wel erg lekker.”

Erica houdt veel van muziek, alleen heeft ze een probleem, verklaart ze openhartig. „Ik ben amuzikaal. Ik kan geen ritme houden, dat is echt lastig.” Haar medebezoeker Bernhard lijkt daar geen last van te hebben. Met stralende ogen slaat hij zijn eigen ritme op een grote trom. Willie rammelt met haar sambaballen dat het een lieve lust is.

J. Arts kijkt tevreden toe. Hij was garnizoenscommandant in Seedorf. Toen hij hoorde van de overtollige instrumenten op de militaire basis, gaf hij de tip door om ze aan Doedac te schenken. „Ik ben voorzitter van de gehandicaptenraad in Ede. Zodoende had ik al wat ervaring met verstandelijk gehandicapten. Ik wist dat ik hen hiermee een groot plezier zou doen. Het is inderdaad een voor 100 procent juiste beslissing. Fantastisch, al die lachende gezichten, daar gaat het me om.”