Het aantal imkers in Nederland neemt elk jaar met 1 á 2 procent af, mede doordat imkers niet door iedereen gewenst zijn omdat omwonenden bang zijn gestoken te worden door de insecten. Door het telen van nauwelijks stekende bijen hopen verschillende stichtingen, verenigingen en particulieren dat tij te keren. Dat heeft vrijwilliger en imker Gerrit Freije van de Stichting Carnicateelt op Schiermonnikoog woensdag gezegd.Nederland telt ongeveer 8000 imkers, met elk gemiddeld vier bijenvolken. Een volk kent ’s winters 15.000 a 20.000 bijen en ’s zomers 50.000 a 60.000 bijen. Daarmee zijn meteen nagenoeg alle bijen in Nederland genoemd. „Een bijenvolk heeft in Nederland altijd steun van een imker nodig, we hebben bijna geen wilde bijen meer. De natuur is daar teveel voor verschraald", legt Freije uit.

In Duitsland heeft de teelt van minder stekende bijen al een veel hogere vlucht genomen. Vooral op de Duitse Waddeneilanden wordt het Carnicaras geteeld. „Bijen kunnen niet hele grote stukken water oversteken, daardoor blijft het ras op een eiland zuiver". Volgens Freije worden in Nederland daarom minder stekende bijen geteeld in Lemmer, tussen het Tjeukemeer en het IJsselmeer, en in Zeeland.

De Carnicabij is zijn steeklust verloren doordat het ras uit Slovenië komt. Daar leefden de diertjes verscholen tussen de bergen, waardoor ze weinig natuurlijke vijanden kenden. De Buckfast–bijen zijn door de Duitse monnik Adam, die in een Engels klooster woonde, ontwikkeld door kruisingen. „Hij heeft daarvoor de hele wereld bereisd".

Overigens zijn ook de zachtaardige bijen soms gevaarlijk. „Elke imker weet dat je uit de buurt van ze moet blijven als het onweert".