„Die wind, die verdraaide wind!” Bezweet haalt een brandweerman zijn helm van het hoofd en woelt vertwijfelend met zijn hand door het haar. „Elke keer als de wind draait, gaat de brand een andere kant op en moeten we weer verkassen.”De brandweerploegen uit Elspeet, Uddel, Apeldoorn en Harderwijk kunnen in een weiland aan ’t Rechtewegje in het buurtschap Meerveld even op adem komen. Een grote pomp vult de watertanks van hun wagens weer bij. Normaal zorgt de pomp voor besproeiing van een veld vol graszoden, maar die moeten vandaag maar even wachten. Een paar honderd meter verderop is het water harder nodig.

„Door de wind gaat het vuur heel snel”, vertelt de Elspeetse brandweerman André Bikker. „Het komt over de grond aankruipen, maar als het een boom bereikt, vliegt die in een mum van tijd in de fik. We gaan heel voorzichtig het bos in en kijken goed om ons heen, zodat we niet worden ingesloten door het vuur.”

De brand is hoogstwaarschijnlijk aangestoken. Bikker: „Het lijkt dat er een pyromaan actief is. In deze buurt is het al de vierde keer in korte tijd dat er brand ontstaat. De andere keren hebben we het kunnen blussen, maar met deze wind wil dat nog niet echt lukken.”

De brandweerwagens mogen niet op eigen houtje het bos in. Ze vormen een peloton en moeten wachten tot ze alle vier bijgevuld zijn. Na een klein halfuurtje is dat zover. Onmiddellijk vertrekken de trucks weer richting brand. Hun blauwe zwaailichten verdwijnen in de dichte rook.

Die rook zorgt voor een ware zonsverduistering. Midden op de dag lijkt er een dikke mist over het weiland te hangen. Plotseling komt een ree angstig de rookwolken uit rennen. Als hij een paar huizen in het zicht krijgt, maakt hij een scherpe bocht en rent dwars door het toekijkende publiek. Een duik onder het prikkeldraad, een sprong over een greppel en het beest verdwijnt weer in de rook.

Ook mensen zoeken het vuur op. Zo weten twee jongens uit Uddel alle afsluitingen te ontwijken en met een flesje water het bos in te trekken. Zogenaamd voor dorstige brandweerlieden. Maar toen die hen eenmaal ontdekt hadden, werden de jongens linea recta met de brandweerwagen in veiligheid gebracht. Doel bereikt.

„Levensgevaarlijk” vindt Henny van der Pol-van de Steeg zulke capriolen. Ze woont met haar gezin aan het begin van ’t Rechtewegje. „Uit sensatielust rijden mensen achter de brandweer aan en vervolgens lopen ze alleen maar in de weg.”

Van der Pol probeert deze middag ondanks alle sirenes en drukte gewoon door te werken. „Mijn handen zijn bezig, maar mijn gedachten zijn met het vuur bezig. Ik vind het verschrikkelijk eng. Als het deze kant op komt…”

Ondertussen is het in het weiland verderop alleen maar drukker geworden. Er komen brandweerwagens uit de hele omgeving, tot Deventer toe. Het korps van schietkamp Harskamp rijdt met zeven wagens het smalle weggetje op richting het vuur.

Ook in de lucht is het een drukte van belang. Twee helikopters cirkelen rond. Even later lijkt een brandweervliegtuig even adem te komen happen buiten de rook. Ook een Chinook van de luchtmacht mengt zich in de strijd. De megahelikopter vult onder massale belangstelling zijn waterzak in het Uddelermeer en leegt deze in de verderop gelegen bosrand. Een regenboog wordt zichtbaar in de nevelbui.

Om halfzeven wordt het sein brand meester gegeven. De brandweerlieden die al vanaf 14.00 uur bezig zijn, nemen het er even van. Het nablussen komt zo wel.

Maandagmorgen vroeg waren de wegen richting het verbrande bos- en heidegebied afgesloten met hekken en rode politielinten. Fietsers en wandelaars kunnen de afsluitingen echter zonder moeite passeren.

Aan het eind van ’t Rechtewegje begint het bos zwart te zien. Duidelijk is dat de brand bij het loofbos is gestopt. Het dennenbos wilde blijkbaar beter branden. De stammen zijn tot halverwege zwart verbrand. In de groene kruinen fluiten de vogels al weer lustig hun lied. Op de grond zijn op verschillende plekken nog rookpluimpjes te zien.

Het 2,5 meter hoge hek rond het bos het kroondomein is op verschillende plaatsen omvergetrokken om beter bij de brand te kunnen komen. Lege colablikjes en waterflesjes zijn door dorstige brandweerlieden op een paar takken gespietst. Een shovel schuift de omgeploegde zandpaden weer vlak.

Verderop rijdt een brandweerwagen langzaam voorbij. Twee mannen zitten op het dak achter hun spuitkanon. De blusklus is nog niet geklaard.