Jonge betogers staan dinsdag voor het presidentieel paleis op het Quirinaal in Rome klaar met tomaten en munten. Binnen biedt Silvio Berlusconi zijn ontslag als premier aan de landspresident aan. Een formele handeling die voortvloeit uit zijn -nipte- nederlaag bij de landelijke verkiezingen in april. Om aan de vijandige demonstranten te ontkomen, nemen Berlusconi en zijn gevolg de achteruitgang van het paleis.Een dag later is de ontvangst totaal anders. Maar ook het publiek. Geen linkse jongeren, maar Joodse Italianen die dankbaar zijn voor de consistente pro-Israëlpolitiek die Silvio Berlusconi de afgelopen jaren voerde.

„Bravo Silvio”, klinkt het als hij het gebouw binnenkomt waar de Israëlische ambassade een receptie geeft om 58 jaar onafhankelijkheid te vieren. „Dank voor wat je voor ons hebt gedaan.” Berlusconi geniet zichtbaar van de toejuichingen, die hij de afgelopen vijf jaar node heeft gemist.

Het is typisch iets voor Berlusconi om veel later dan zijn collega’s op de receptie te verschijnen. Alle politieke kopstukken -behalve de communisten dan, die weinig van Israël moeten hebben- zijn al uren binnen, ook de mogelijk nieuwe president Massimo D’Alema. Zo krijgt Berlusconi de maximale aandacht.

Terwijl Prodi (de toekomstige premier) en Fini (in zijn laatste dagen als minister van Buitenlandse Zaken) zich op het podium met de Israëlische ambassadeur onderhouden, worden ze onderbroken door het luidruchtige en enthousiaste onthaal van Berlusconi. Die stapt direct het podium op en neemt de microfoon. Hij zegt wat aardige woorden en krijgt een applaus. Ook van Prodi die achter hem staat.

Het klimaat van verzoening is er. Dan zegt Berlusconi: „Over Israël is Italië niet verdeeld. Er bestaat geen centrumrechts of centrumlinks. Ik zal er als hoofd van de oppositie aan werken om de banden met Israël te versterken, net zoals naar ik hoop de nieuwe regering.”

Als uitsmijter zegt Berlusconi alsof hij Kennedy is: „We zijn allemaal Israëliërs.” Daarna heft de ambassadeur het glas met de oude en de toekomstige premier. Hij heeft het over vrede in het Midden-Oosten. Berlusconi stapt naar Prodi toe en heft het glas met zijn rivaal. Later schudden ze elkaar de hand. In Italië is tenminste vrede.