De moderne collegezaal is vol. Op de voorste rij de broer van de nieuwe hoogleraar. Ook oorlogsveteraan Roelfzema -de soldaat van Oranje- is genodigd. Heel de koninklijke familie, de koningin voorop, begroet hem bij binnenkomst hartelijk. Verder veel zwarte gewaden van de overige hoogleraren van de Universiteit Twente.Risicovol en moedig. Zo noemt mr. Pieter van Vollenhoven de beslissing van de Universiteit Twente om hem tot praktijkhoogleraar risicomanagement te benoemen. „Want wie wist hier nu eigenlijk of deze oude man de volgende generatie nog zou weten te boeien?” grapt hij.

„Of was wellicht bij uw beslissing van doorslaggevende betekenis het feit dat ik duikinstructeur ben? De studenten in Twente als lokmiddel een duikcursus in het vooruitzicht stellen als zij -binnen de tijd- hun examen zouden halen. Want duiken is toch ook risicomanagement? Daar kun je toch het topje van je vinger mee verliezen? En wij van de Universiteit Twente zoeken een man met praktijkervaring.”

Koningin Beatrix, prins Willem-Alexander, prinses Máxima lachen. Hun komst wijst weer eens op de warme band tussen de Haagse familie en de Apeldoorners, van wie alleen de vrouw van prins Pieter-Christiaan, prinses Anita, wegens ziekte ontbreekt.

Een beloning, zo noemt de nieuwe hoogleraar zijn benoeming. Een beloning „voor de lange en ingewikkelde strijd die ik heb gevoerd -of liever gezegd: heb moeten voeren- voor het onderwerp veiligheid in het algemeen en voor het onafhankelijk onderzoek in het bijzonder.”

Het hoogleraarschap is voor de zwager van koningin Beatrix ook „een unieke kans om de opgedane praktijkervaringen met de volgende generatie te mogen delen. En ter geruststelling van deze generatie kan ik hier melden dat het onderwerp veiligheid door ons ouderen nog geenszins is afgerond.”

Op veiligheid mag niet worden bezuinigd, betoogt prof. Van Vollenhoven gloedvol. Te vaak gebeurt dat wel, weet hij uit jarenlange ervaring. „Dat zou niet moeten kunnen.”

De vijftig minuten maakt de hoogleraar met gemak vol. „Maar ik zie enige vermoeide blikken. Ik ga afronden, al kan ik nog wel anderhalf uur doorgaan.”

Rector magnificus prof. dr. W. H. M. Zijm benadrukt in het slotwoord nog eens dat het geen erebenoeming is, maar dat alle decanen na zorgvuldig onderzoek naar de deskundigheid van de kandidaat hebben ingestemd met de benoeming. Zijm heeft de buit binnen die de Technische Universiteit Delft zich zag ontglippen.