Experiment met journalisten in Uruzgan
DEN HAAG (ANP) – Defensie gaat zijn militaire bases in het zuiden van Afghanistan openstellen voor permanente aanwezigheid van de media.
Als in Nederland geen realistisch beeld wordt geschetst van een van de meest riskante missies die Nederlandse militairen ooit hebben ondernomen, is de kans groot dat de operatie voortijdig wordt afgeblazen, is de filosofie achter het experiment.De ambitie is de komende twee jaar zo groot mogelijke openheid te betrachten. Schrijvende en audio–visuele pers mogen gemiddeld een week meedraaien met het dagelijkse leven op de compound in Kandahar, Tarin Kowt of Deh Rawoo. „Maar de Nederlandse bases zijn geen hotel met gratis eten en drinken voor journalisten die op eigen houtje het gebied doorreizen en een veilige werkplek nodig hebben", waarschuwt de directeur voorlichting van het ministerie.
Vanaf augustus neemt Nederland de controle op zich van het zuidelijk deel van de Afghaanse provincie Uruzgan. Ten minste 1400 militairen moeten de komende twee jaar proberen de provincie weer onder het centrale gezag van de regering in Kabul te brengen en de plaatselijke bevolking vertrouwen te geven in de toekomst van hun regio.
Maar de operatie onder de vlag van de NAVO is gevaarlijk. De kans dat er doden vallen door zelfmoordaanslagen, mijnen, raketten of op afstand bediende knutselbommen is aanzienlijk. Daarom wil Defensie dat de publieke opinie een goed beeld krijgt van wat er in het gebied gaande is. Voldoende informatie kan een buffer vormen tegen overhaaste reacties van bijvoorbeeld de Tweede Kamer op een ernstig incident.
De verslaggevers krijgen echter geen carte blanche van de directeur voorlichting. Alle berichtgeving wordt voor publicatie gecontroleerd op passages die de operationele veiligheid van de militairen in gevaar kunnen brengen. Zo zal een journalist niet in beeld mogen brengen hoe specialisten explosieven onschadelijk maken. Want daar kan de vijand zijn voordeel mee doen.
Of de ambitie van het voorlichtingsapparaat van Defensie gehaald wordt, is sterk afhankelijk van de veiligheidssituatie en de vraag of de plaatselijke commandanten uit de voeten kunnen met permanente pottenkijkers. „Het karakter van deze missie is een stuk grimmiger dan dat van voorgaande missies”, aldus defensievoorlichting.