Advocaat mr. F. Ruers, die enkele slachtoffers vertegenwoordigt, en het landelijke Comité Asbestslachtoffers zijn verbijsterd door de uitspraak, zo lieten ze vrijdag weten.De rechtbank stelt in het vonnis dat Eternit niet had hoeven waarschuwen voor de risico’s van asbest. Bovendien concludeerde de rechter dat de dodelijke longvliesziekte geen gevolg is van de asbestverharding die in de jaren zeventig op paden in het buitengebied van het Twentse Goor is toegepast. Deze rechterlijke uitspraak kan gevolgen hebben voor de schadevergoedingen die asbestslachtoffers eisen van Eternit. Het bedrijf verkocht in de jaren zeventig asbest voor verharding van paden en erven.

Advocaat F. Ruers noemt het vonnis „ongelooflijk". Hij adviseert zijn cliënten om in hoger beroep te gaan. Volgens hem heeft het asbestverhardende materiaal wel degelijk gevaar opgeleverd. „Het spul is destijds kapot verkocht. De paden werden helemaal niet van een toplaag voorzien, zoals de rechter stelt. De rechter heeft alleen zijn oren laten hangen naar wat Eternit heeft gesteld. De rapporten van VROM, waarin de gevaren van asbestverharding worden aangetoond, wijst de rechter zo van de hand".

Het Comité Asbestslachtoffers betitelt de uitspraak als „klassenjustitie. De belangen van Eternit wegen zwaarder dan het leven van een burger".